اطلاعات علمی در مورد مرض قند
مرض قند یا دیابت یکی از انواع بیماری های شایع در جامعه امروز است . پیش از کشف انسولین در سال ۱۹۲۱ هر فردی که دچار دیابت نوع ۱ می شد، مدت زمان زیادی زنده نمی ماند . گرچه انسولین درمان نیست امّا کشف آن اولین قدم بزرگ در درمان دیابت بود.
بیماری مرض قند
درمان اساسی مرض قند یا دیابت نوع 1 ، خوردن سالم، فعالیت بدنی و گرفتن انسولین تزریقی یا پمپهای انسولینی . میزان انسولین باید با مصرف غذا و فعالیتهای روزانه تعدیل شود. سطح قند خون باید به دقت از طریق آزمایشات مکرر قند خون مراقبت شود.
راههای اساسی کنترل دیابت نوع ۲ یا مرض قند خوردن سالم، فعالیت بدنی و اندازه گیری قند خون هستند. بعلاوه بسیاری افراد دچار دیابت نوع ۲ نیاز به داروهای خوراکی، انسولین یا هر دو برای کنترل سطح گلوکز خون خود هستند.
مراقبت روزانه از افرادی که مرض قند دارند می تواند شامل مراقبت از بالا رفتن یا پایین رفتن زیاد قند خون باشد . وقتی قند خون خیلی پایین بیاید فرد می تواند عصبی، سست و گیج شود. و اگر قند خون خیلی پایین بیاید غش کردن رخ می دهد. در صورتیکه سطح گلوکز خیلی بالا برود نیز فرد ممکن است ناخوش شود. وضعیتی که به آن هیپر گلیسمی گفته می شود. نکته ای در مورد بیماری مرض قند وجود دارد و ان اینست که افراد دیابتی باید به یک کارشناس بهداشتی که می تواند به آنها در یادگیری کنترل دیابتشان کمک کند و کنترل دیابت آنها را تحت نظر گیرد، مراجعه کنند. و همچنین به یک متخصص غدد، پزشکی که در درمان دیابت تخصص کافی دارد. بعلاوه افرادی که مرض قند دارند ، باید تحت نظر یک چشم پزشک را برای معاینه چشم و یک متخصص تغذیه و آموزش دهنده دیابت را برای یادگیری مهارتهایی که در کنترل روز به روز دیابت لازم دارند قرار بگیرند. هدف کنترل مرض قند ، این است که سطح قند خون را نزدیک به دامنه طبیعی داشته شود. نگه داشت. نگه داشتن سطح قند خون نزدیک به محدوده طبیعی، خطر بروز عوارض عمده دیابت نوع یک را کم می کند. این مطالعه اثر دو روش درمانی، روش مراقبت شدید و روش استاندارد را با یکدیگر در ایجاد و پیشرفت عوارض چشمی، کلیوی و عصبی دیابت مقایسه نمود. این مطالعه نشان داد افرادی که سطح قند خون پایین تری داشتند این عوارض را به میزان کمتری نشان داده اند. 4 ورزش موثر در درمان دیابت یا مرض قند را مطالعه کنید .
چه کسانی به مرض قند مبتلا می شوند؟
مرض قند بیماری واگیر دار نیست و از کسی به کس دیگر داده نمی شود . اما برخی عوامل هستند که می توانند فرد را برای ابتلای به آن مستعد سازند. درصد ابتلا به دیابت نوع اول در میان زنان و مردان یکسان است اما افراد سفید پوست بیش از دیگر نژادها بدان مبتلا می شوند. دیابت نوع اول در میان جمعیتهای آسیائی، سرخپوستها و آفریقائی ها بسیار نادر است. اما نرخ ابتلا در برخی کشورهای شمال اروپا همچون فنلاند و سوئد، بسیار بالا است که دلائل این امر هنوز ناشناخته مانده است.
اما نرخ ابتلا به دیابت نوع دوم در میان افراد مسن تر، افراد چاق، و جمعیت آمریکائی های آفریقائی تبار، سرخپوستان، آمریکائی های آسیائی تبار، بومیان هاوائی و دیگر آمریکائی های بومی جزائر اقیانوس آرام و در نهایت آمریکائی های اسپانیائی تبار بالاتر است. در کلّ به نظر می رسد که ریشه های ژنتیکی در ابتلا به دیابت نوع دوم بسیار موثّر باشند. به عبارت دیگر وجود سابقه ابتلا به دیابت نوع دوم در خانواده بسیار مهم است. به گزارش آسان طب علاوه بر عوامل ارثی، عوامل زیر نیز می توانند باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم شوند: فشار خون بالا – سطح بالای تری گلیسرید خون – ابتلا به دیابت حاملگی یا وزن زیاد بچه در هنگام تولد (بیش از ۴ کیلوگرم) – داشتن رژیم غذائی پرچربی – نوشیدن مداوم مشروبات الکلی – عدم تحرک – چاقی – افزایش سن، با افزایش سن بیش از ۴۵ سال احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم به میزان زیادی افزایش می یابد. این احتمال بازهم با افزایش سن بیش از ۶۵ سال به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.
مرض قند یکی از بیماری های شایعی است که پیر و جوان به ان مبتلا می شوند. این بیماری گاهی ارثی است و گاهی بدلیل مصرف قند زیاد است و …
اما دلیل این بیماری هر چه باشد باید در مصرف قند به شدت دقت کنید و تا میتوانید قند نخورید. این بیماری گاهی انقدر خطرناک می شود که منجر به قطع عضوی از بدن یا حتی مرگ خواهد شد.
