عواقب تنبیه کودکان و نکات ضروری

به نظر می رسد قدمت به کارگیری روشهای خشن در تربیت کودکان و  تنبیه کودکان به قدمت خود تاریخ است . در ماده 4 بند اول پیمان جهانی کودک آمده است که والدین و سرپرستان نباید در برابر اشتباهات کودک از روشهای نامناسب تنبیه و سرزنش استفاده کنند . در ماده 35 پیمان نیز آمده است که هیچ کس حق آزار و اذیت کودکان را ندارد و کسانی که با کودکان بد رفتاری جسمانی گنند یا آنها را بزنند ، طبق قانون باید مجازات شوند . بر این اساس خشونت خانوادگی را نباید تنها متوجه زنان و مردان دانست ، بلکه بیشترین تاثیر خشونت در خانواده برکودکان است . مطالعات نشان داده است اغلب والدینی که اقدام به مجازاتهای جسمانی و تنبیه کودکان می کنند ، خود در خانواده هایی بزرگ شده اند که بد رفتاری جسمانی با کودکان متداول بوده است . در این بخش درباره تنبیه کودکان اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

عواقب تنبیه کودکان

اگرچه اکثر والدین تنبیه کودکان را به منظور تربیت کودک به کار می گیرند ، اما مطالعات نشان داده است که در اکثر مواد نتیجه معکوسی حاصل می شود . تنبیه می تواند عواقبی داشته باشد که عبارت است :

1- افزایش پرخاشکری در خانواده و توجیه خشونت خود وافزایش نارمانی

2- افزایش بی رحمی و نفرت و همچنین قطع ارتباط با خانواده

3- عادت کردن به تنبیه ( برای تنبیه کننده و تنبیه شونده )

4- به حل مشکل کمکی نمی کند و کودک متوجه خطا و اشتباه خود نمی شود ( ممکن است در غیاب عامل تنبیه رفتار اشتباه را تکرار نماید .

5- بروز پیامد ها و عوارض جسمانی شدید ناشی از تنبیه .

آیا تنبیه کودکان را می توان به گونه ای انجام داد که نتیجه تربیتی داشته باشد ؟

پاسخ به این پرسش به شیوه های مدیدریت ، آموزش و تربیت جاری در اجتماع و خانواده بر می گردد . در زمینه تنبیه کردن کودکان به منظور اثر بخش تر کردن شیوه های تربیتی متداول ، چند نکته حائز اهمیت است :

1- تنبیه نباید جسمانی و بیشتر باید یک وضعیت یا پیامد اجتماعی را هدف قرار دهد . همچنین هدف از تنبیه باید کاهش رفتار نامناسب باشد .

2- از محرم کردن در جهت کاهش رفتارها استفاده نمود . به گزارش آسان طب همچنین بیش از حد نباید بر انجام تنبیه تاکید شود و از تبیه به تنهایی نیز پرهیز شود .

3- برای تنبیه کودک نباید وعده ای داد . هنگامی کودک از کاری منع می شود . باید به خاطر عدم انجام آن کار نیز تحسین گردد .

4- به کودک باید تفهیم گردد که کدام رفتارها پیامد منفی داشته و تنبیه خواهند شد . با تنبیه ، کودک باید از نتیجه و پیامد منفی کارش آگاه گردد .

5- به کودک باید یاد داد که از اشتباهش احساس سر افکندگی نماید . نه از تنبیه شدنش . در تنبیه کودک ، خطاهای وی نباید جمع گردند تا یکجا تسویه شود .

6- در حین تنبیه کودک ( مانند محروم کردن وی ، منع رفتاری خاص و ….) نشان دهید که هنوز وی را دوست دارید و حامی او هستید .

7- از تنبیه چند جانبه ( کتک زدن همراه با تمسخر ) نباید استفاده کرد . مشکلات شخصی و مسائل زندگی را با تنبیه کودک نباید تسویه و حل کرد .

8- راهکارها و روشهای کسب تجارب صحیح را باید به کودک نشان داد.

برای مقابله با ناامیدی چه کنیم ؟

عواقب تنبیه کودکان را در اینجا بیان کردیم . شما باید از تنبیه بدنی خودداری کنید. ولی وقتی کودک خطایی مرتکب شد باید متوجه شود کارش اشتباه است. باید به گونه ای او را تنبیه کردم . مثلا تا مدتی خوراکی مورد علاقه اش را نخرد یا برنامه مورد علاقه اش را نبیند یا … .

منبع : asanteb.com