اناتومی بند انگشتان پا با توضیح جز به جز

بند انگشتان پا از نظر تعداد و طرح کلی مشابه بند انگشتان دست می باشند . به جز بند انگشتان شست پا ، بقیه ی بندها از بند انگشتان دست کوچکترند . هر بند انگشت یا فلنکس به شکل یک استخوان دراز مینیاتوریاتس ، که شامل انتهای پراکسیمال (قاعده) ، تنه و انتهای دیستال (سر) است . هر یک از انگشتان پا دارای سه فلنکس ( یک بند انگشتان پا ) (پراکسیمال ، میانی ، دیستال) است مگر شست پا که دارای دو فلنکس (پراکسیمال ، دیستال) است . دیستال فلنکس را بند ناخنی هم می نامند .

اناتومی بند انگشتان پا

در این قسمت درباره اناتومی بند انگشتان پا اطلاعاتی را تقدیمتان می کنیم.

پراکسیمال فلنکس

قاعده ی آن شامل یک رویه مفصلی مکقعر است که با سر متاتارسل مفصل می شود . به گزارش اسان طب تنه ، باریک و گرد و طولا به طرف پشت پا محدب است (فقط تنه فلنکس شست درشت است) . سر ، شامل یک رویه مفصلی قرقره مانند است که با قاعده ی دومین فلنکس ( یک بند انگشتان پا ) مفصل می شود .

فلنکس میانی

رویه ی مفصلی قاعده ، توسط یک ستیغ دارای دو فضا می گردد . سر ، دارای رویه ی مصفلی قرقره مانند است .

دیستال فلنکس یا بند ناخنی

قاعده ی ان دارای یک رویه ی مفصلی دو فضایی است تا با رویه ی قرقره ای سر دومین فلنکس جفت شود .

چون فشار وزن بر روی فلنکس ( یک بند انگشتان پا ) های شست زیاد تر است ، گاهی تغییراتی از قبیل هکس ولگس در ان دیده می شود که ممکن است به علت ایجاد درد ، نیاز به تصحیح جراحی باشد .

استخوانی شدن بند انگشتان پا

هر کدام از بند انگشتان پا توسط یک مرکز اولیه (برای تنه ) و یک مرکز ثانویه اپیفیزیال (برای قاعده )، استخوانی می شوند . مرکز اولیه بندهای پراکسیمال در هفته 11 و 12 ، بندهای میانی در هفته 15 و بندهای دیستال در هفته 9 تا 12 زندگی درون رحمی ظاهر می گردند . مرکز اپیفیزیال شست در سال دوم ، سوم و مرکز اپیفیزیال سایر انگشتان در سال های دوم تا هشتم ظاهر می گردد .

اناتومی بند انگشتان پا