ویروس پاروا در حیوانات ، علائم و پیشگیری از آن

ویروس پاروا ( Canine-parvovirus ) یکی از بیشترین و مهمترین ویروس هایی در جهان می باشد که سلامت سگ ها را تهدید می کند. این ویروس موجب التهاب و زخم در روده و ایجاد اسهال شدید در سگ مبتلا می گردد. این اسهال ممکن خونی باشد و به شدت جان حیوان را تهدید خواهد کرد. متأسفانه هیچ درمان موثری برای مقابله با این ویروس وجود ندارد و تنها می توان با واکسیناسیون تا درصد بالایی از مبتلا شدن حیوان جلوگیری نمود. اگرچه هنوز هم سگهایی با وجود واکسینه شدن درگیر می شوند.  در ادامه بیشتر شما را ویروس پاروا ، علائم و همین طور پیشگیری از ابتلا به آن آشنا می کنیم.

شناسایی ویروس پاروا

پاروا ویروس ، ویروسی کاملا با دوام ، سر سخت ، مقاوم و پایدار می باشد. این ویروس می تواند برای مدت های طولانی بر روی زمین ، غذا و سایر لوازم زندگی کند.  ضدعفونی کردن فرش و قالیچه ها بسیار دشوار است. حتی این ویروس می تواند از طریق حشرات و جانواران موذی همانند سوسک ها انتقال پیدا کند. این ویروس حتی در مقابل اسید فنیک و حرارت مقاوم می باشد. تنها می توان با وایتکس مخلوط با آب ( به نسبت 1 به 20 ) این ویروس را غیر فعال نمود ، نور مستقیم آفتاب نیز موجب کشتن این ویروس می گردد. اگرچه حدود یک الی دو هفته طول می کشد تا علائم بیماری در حیوان ظاهر گردد ، علائم این ویروس از روز سوم در مدفوع قابل ملاحظه می باشد. این بدین معناست که حتی سگی با ظاهری کاملا سالم می تواند ناقل این ویروس گردد.

علائم ویروس پاروا

جالب توجه است که این ویروس می تواند کاملاً مخفی فعالیت کند و یا با علائم کشنده ای همراه گردد که این نشانه ها به چها عامل بستگی خواهند داشت:

• سن سگ مبتلا به این ویروس
• وجود پادتن در بدن حیوان مبتلا
• نژاد حیوان درگیر ویروس
• جثه حیوان مبتلا

اغلب توله سگ ها پادتن را توسط شیر مادر (آغوز) به دست می آورند و حتی اگر در محیط آلوده قرار داشته باشند به ندرت تا 14 الی 20 هفتگی درگیر می گردند ، اما به محض اینکه مدت پادتن آن ها به انتها می رسد مبتلا می گردند.

اکثر توله های بالای 6 ماه به این بیماری مقاومت نشان می دهند و تنها به یک اسهال زود گذر مبتلا می گردند و معمولا بعد از سن یک الی دو سالگی آن قدر این بیماری کمرنگ و زود گذر می گردد که حتی صاحب حیوان متوجه نمی شوند. بدون وجود هیچ دلیل علمی معمولاً نژاد های دوبرمن (Doberman) ، رتوایلر (Rottweiler) و پیت بول تریرآمریکایی (American Pit BullTerrier) بیشتر درگیر این بیماری می گردند.

معمول ترین فرم این ویروس التهاب و عفونت روده کوچک می باشد که با افسردگی ، ناراحتی ، استفراغ و کم شدن آب بدن حیوان همراه خواهد بود. برخی توله ها به محض بروز اسهال تلف می گردند و برخی دیگر بین 4 الی 6 روز مقاومت خواهند کرد. آنهایی که تا 8 روز دوام بیاورند معمولاً زنده خواهند ماند. از بین رفتن سلول های خونی و زخم شدن روده حیوان موجب به وجود آمدن عفونت های باکتریایی ثانوی می گردد. باید توجه داشت که بسیاری دیگر از باکتری ها و ویروس ها می توانند باعث اسهال خونی گردند . همراهان مجله ی پزشکی آسان طب دقت داشته باشید که حتما هر اسهال خونی مبنی بر وجود ویروس پاروا نخواهد بود.

راه تشخیص ابتلا به ویروس پاروا  

شما می توانید فقط از طریق کیت های مخصوص این ویروس به ابتلا به این بیماری پی ببرید.

درمان مبتلایان ویروس پاروا

درمان این ویروس می تواند با جبران آب از دست رفته از رگ ها که به علت اسهال صورت گرفته انجام گردد ( استفاده از سرم رینگر به مراه بی کربنات). در روز اول 10 الی 40 میلی لیتر برای هر 454 گرم وزن بدن که در روز های بعد مقدار آن کمتر می گردد. به محض جبران کمبود آب می توان از سرم های غذایی زیر پوست حیوان تزریق کرد.

همچنین می توان از دارو هایی مانند مترو کلروپرامید ( یک الی 2.5 میلی گرم 3 الی 4 بار در روز) برای آرام نمودن التهاب روده حیوان استفاده کرد . اغلب در ابتدا در سگ های بالغ یک تب زود گذر به وقوع می پیوندد که این امر در توله ها بر عکس است و حرارت بدنشان کم می گردد و این توله ها به گرمای محیطی بیشتری احتیاج خواهند داشت.

به محض اینکه سگ شروع به مصرف مایعات مصرف کند، می توان به او داروی pyrantel pamoate داد. بعضی از دامپزشکان نیز برای کاهش درد حیوان از داروی butorphanol tartrate استفاده می کنند. در صورتی که توله به صورت ثابت شروع به خوردن غذا به میزان کمی نماید و یا دم خود را تکان بدهد نشانه بهبودی بیماری می باشد. با وجود این بسیاری از توله ها از این ویروس جان سالم به در نبرده و تلف می گردند.

امروزه انواع مختلفی از واکسن ها که ویروس زنده و ضعیف شده پاروا را شامل می گردند در بازار موجود می باشند. اغلب واکسن هایی که پیش از اتمام پادتن در بدن حیوان تزریق می گردند اثر نخواهند کرد. معمولا واکسن ها در دو مرحله در 12 الی 14 هفتگی و 18 هفتگی تکرار می گردند. 

منبع : https://mag.asanteb.com