بیماری های کلستریدیال و عفونت روده چیست ؟

بیماری های کلستریدیال موجب عفونت روده انسان و حیوانات می شود. کلستریدیال و کلستریدیوم ها با سیلهای گرم مثبت، بی هوازی و تولید کننده اسپور هستند که اکثرا در طبیعت به صورت ساپروفیت زندگی می کنند. این ارگانیسم ها ممکن است به تعداد فراوان در روده انسان و حیوانات یافت شوند و تحت شرایط خاصی در بدن میزبان بیماریزا می گردند. صرف وجود کلستریدیوم ها در زخم یا سطح بدن ارزش ندارد و برای آنکه میکروب قادر به تکثیر و تولید توکسین باشد . باید شرایط خاصی در بافت فراهم گردد. عفونت های کلستریدیال یا عفونت روده از نظر شدت و لوکالیزاسیون طیف وسیعی را تشکیل می دهند و از یک عفونت نسبتا خوش خیم زخم تا گانگرن گازی کشنده و از یک مسمومیت غذائی نسبتا خفیف تا آنتریت نکروتیک متفاوت هستند. در این بخش درباره بیماری های کلستریدیال اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

بیماری های کلستریدیال یا عفونت روده

در این بخش از مجله پزشکی آسان طب درباره بیماری های کلستریدیال و عفونت روده اطلاعاتی را تقدیم می کنیم. امیدواریم از این بخش بهره کافی را ببرید.

پیشگیری بیماری های کلستریدیال

کاربرد آنتی توکسین و داروهای ضد میکروبی در زمان بروز حادثه ، از پیدایش گانگرن گازی جلوگیری نمی کنند . دقت در انجام صحیح تکنیک جراحی فوق العاده مهم است . تمام نسوج مرده را باید برداشت و جریان خون را آزاد گذاشت. در مورد تورنیکه و گچ ها باید دقت کرد که فشار آنها سبب ایسکمی نشوند .ممکنست برخی گچ ها خود آغشته به کلستریدیوم باشد.

با طبخ غذاها ، پرورش درست و قبل از مصرف می توان از مسمومیت غذایی کلستریدیائی جلوگیری کرد. برای نگهداری غذاهای طبخ شده باید از یخچال استفاده کرد یا آن را در دمای پیش از 60 درجه سانتیگراد قرار داد.

درمان بیماری های کلستریدیال و عفونت روده

درمان بیماری های کلستریدیال باید سریع و قاطع باشد . تمام نسوج نکروزه را باید برداشت. اقدام جراحی سریع نه تنها به تشخیص کمک می کند بلکه با کاهش فشار نیام عضلانی و برداشتن عضلات نکروزه ممکنست از قطع اندام جلوگیری کند . اندام هایی را که امیدی به نجات آنها نیست معمولا باید قطع کرد .

به نظر عده ای از پزشکان می توان تا برطرف شدن علایم مسمومیت و مشخص شدن حد بین بافت مبتلا وسالم، برداشتن نسوج مبتلا را به تعویق انداخت و بدین جهت از اتلاف نسوج جلوگیری کرده و گاهی نیاز به آمپوتاسیون نخواهد بود. درصورت موجود نبودن بیمارستان و امکانات مناسب در محل، تاخیر در انتقال بیمار و جراحی عاقلانه نیست.
در مورد عفونت های رحمی نیز برخی از جراحان طرفدار هیسترکتومی هستند اما به نظر دیگران این عمل خطر را بر طرف نمی کند.

اقدامات عمومی شامل تجویز مایعات داخل وریدی، تزریق خون وسایر اقداماتی هستند که جهت درمان همولیز ، شوک و کولاپس انجام می شوند. نارسائی کلیوی را مشابه یک نکروز توبولرجاد در اثر علل دیگر باید درمان کرد. برای جلوگیری از انتشار خونی و پخش بیشتر عفونت، بایستی آنتی بیوتیک مصرف گردد . به گزارش آسان طب در اکثر عفونتهای کلستریدیائی درمان انتخابی پنی سیلین با دوز بالا یعنی 10 تا 20 میلیون واحد در روز از راه وریدی می باشد . در بیمارانی که به پنی سیلین حساسیت دارند می توان از کلرام فنیکل استفاده کرد.

میونکروز کلستریدیائی در بیمارانی که به عنوان پروفیلاکسی روزانه 2 تا 6 گرم سفالوتین دریافت کرده اند گزارش شده است اما Cefoxitin با دوزهای بالا بر روی کلستریدیوم پرفرنژانس و دیگر سوشها اثر درمانی رضایت بخش داشته است.

بر اساس بررسی های انجام شده ،مشخص گردید که بیش از ده درصد از کلستریدیومها به تتراسیکلین مقاوم هستند. اما در شرایط آزمایشگاه این باکتری ها عموما نسبت به کاربرنی سیلین، کلیندامایسین و مترونیدازول حساس می باشند. آنتی توکسین پلی والان جهت خنثی کردن سموم آزاد بکار می رود ولی اثر آن به واسطه سرعت اتصال اگزوتوکسین به سلول ها محل تردید و تامل است و لذا در برخی مراکز درمانی مصرف آنرا متوقف ساخته اند.

هنگام کاربرد سرم باید احتیاطات معمول در مورد سرم های اسبی را در نظر داشت .

بعضی از پزشکان مصرف اکسیژن با فشار زیاد یعنی با فشار سه آتمسفر را به صورت یک روش درمانی فوق العاده موثر که استعمال آن باید مقدم بر جراحی و آنتی توکسین باشد توصیه می کنند اما چون امکان آن در همه جا فراهم نیست نباید جراحی را به تعویق انداخت. در صورت دخالت باسیلهای گرم منفی و استافیلوکک ، باید از آنتی بیوتیک موثر و انتخابی جهت درمان استفاده کرد.

منبع :

asanteb.com