بیماری های مرغ عشق و درمان 6 نوع از این بیماریها

تمام بیماری های مرغ عشق ها ناشی از باکتری و میکروب نیست، هر چند اصلی ترین آن ها به دلیل ویروس ها، ایجاد می گردند اما اگر بخواهیم مهمترین عوامل ایجاد بیماری در پرنده ها را به صورت طبقه بندی شده بررسی کنیم، شاید ویروس عامل دوم باشد، اما در درجه اول بهداشت و تغذیه نامناسب می باشد. متاسفانه اغلب افراد تصور می کنند که قرار دادن سبزیجات و میوه در رژیم غذایی پرنده کافی است اما عملا این طور نمی باشد. بنابر این در ابتدا عوامل اصلی در پیدایش بیماری ها را مورد بررسی قرار داده و سپس در ادامه، درباره نحوه تشخیص بیماری ها و روش های درمانی برای آن ها صحبت خواهیم نمود. در این مطلب در می‌یابید که چگونه می توان از ظاهر حیوان و تغییراتی که بدنش رخ می دهد به نوع بیماری پی برد.

عوامل اصلی در پیدایش بیماری های مرغ عشق

اصلی ترین عامل بیماری ها ویروس ها هستند اما اگر بخواهیم مهمترین عوامل ایجاد بیماری در پرنده ها را نام ببریم ، شاید ویروس عامل دوم باشد، اما اولین آن بهداشت و تغذیه نامناسب می باشد. متاسفانه معمولا افراد تصور می کنند که دادن سبزیجات و میوه به پرنده، لازم بوده اما کافی نیست. علاوه بر ارزن و سبزیجاتی نظیر شوید، جعفری، هویج و انواع میوه جات ، پرنده شما به مولتی ویتامین و کلسیم دارویی نیز نیاز دارد (دو بار در هفته، هر بار 12 قطره شربت مولتی ویتامین و 10 قطره شربت کلسیم در یک ظرف آب استاندارد). اگر این نوع تغذیه رعایت گردد، بدن پرنده آنقدر قوی می شود که بیماری ها بر او سریعا اثر نمی کنند و حتی اگر به بیماری مبتلا گردد فورا بهبود خواهد یافت.

نکته دیگر رعایت بهداشت می باشد؛ بدین منظور پیشنهاد می شود هر هفته قفس را در یک محیط باز (بدون اینکه پرنده ها و لانه تخم خیس گردد)، با آب (بدون استفاده از مواد شوینده) و با برسی مانند مسواک، خوب بشویید و بگذارید کاملا خشک گردد.

کف قفس را ترجیحا با کاغذهای غیر چاپی نظیر کاغذ های خاص الگوی خیاطی که کاهی و بدون مواد چاپی هستند بپوشانید. روزنامه های رنگی به علت داشتن مواد چاپی در دراز مدت برای پرندگان کنجکاو و علاقمند به جویدن سمی هستند. حال اگر تمام این موارد را رعایت کرده و نگذارید پرنده مستقیما در معرض آفتاب طولانی، هوای سرد و باد قرار ندهید، و البته استرس نیز به هیچ عنوان نباید به او وارد گردد، احتمال مریضی بسیار کاهش می یابد.

روش معاینه برای بیماری های مرغ عشق

تا جایی که ممکن است از گرفتن پرنده پرهیز کنید، زیرا حالت ترسی که در پرنده در اثر گرفتن ایجاد می گردد امکان دارد باعث عدم شناخت صحیح بیماری گردد. در معاینات موارد زیر را مد نظر قرار دهید:

• حالت مدفوع پرنده چطور است؟
• با چشمانی بسته بر روی میله نشسته و یا سرش رو درون پر ها فرو کرده است؟
• پرنده شاداب می باشد و یا پف کرده و خواب آلود است؟
• آیا پرنده در زمان دفع مدفوع به خودش فشار وارد می کند؟
• با دقت بدن پرنده را نگاه کنید؛ آیا تغییری در رفتار و یا حالت بدن و آناتومی پرنده مشاهده می شود؟
• دم مرغ عشق تکان (ریتمیک) می خورد؟
• تنفس پرنده چطور است (معمولی است یا با سختی نفس می کشد)؟ آیا پرنده با نوک باز نفس می کشد؟ تنفس پرنده صدادار دارد؟

بیشتر بدانید: بیماری های شایع در مرغ عشق و معرفی 5 مورد

روش تشخیص بیماری های مرغ عشق

منقار: بیماری انگلی باعث سوراخ شدن نوک می گردد.

پر ها: پر های برجسته در ناحیه ی نوک احتمالا به علت بیماری انگلی است؛ شکستگی و یا تیرگی قسمن انتهایی پر به علت وجود پارازیت ها و یا بیماری پر ها می باشد؛ کثیفی پر های قسمت سر و سینه نشانه استفراغ می باشد؛ کثیفی پر های نقطه مخرج نشان دهنده بروز اسهال است؛ پر هایی با کیفیت بد در قسمت زیرین بال ها نشان وجود میلبه است.

چشم: بیماری انگلی موجب ایجاد لایه های اسفنجی در اطراف چشم می گردد؛ مایعات ترشح شده از چشم و چرک علامت بیماری شدید چشمی می باشد.

چینه دان: چینه دان بسیار سخت و یا دارای مایع کف مانند، نشانه بروز بیماری می باشد (دقت کنید که با ورم غدد لنفاوی اشتباه گرفته نشود).

تکان خوردن (شدید) دم: نشانه ی یبوست و در مرغ عشق ماده امکان دارد به علت گرفتگی مجرای تخم باشد.

استخوان سینه: اگر کاملا بیرون زده و به آسانی قابل لمس باشد نشانه ی تغذیه غلط پرنده است.

پا ها: برجستگی های غیر طبیعی نشانه بیماری قارچی است.

بیماری های مرغ عشق

زخم و عفونت آن: قفس پرنده زخمی را حتما تعویض کنید. از داروخانه یک شربت آموکسی سیلین و یا یک شربت آنتی بیوتیک دیگر تهیه کرده و در ظرف آبی بریزید و روزانه آب درون ظرف را عوض کنید.

ویتامین را از خاطر نبرید؛ سبزیجات (جعفری و شوید و هویج) و میوه‌جات (سیب) را حتما درون قفس بگذارید. پماد تتراسیکلین چشمی را هر 6 ساعت بسیار آرام و با احتیاط به محل زخم بمالید، به طوری که کاملا جذب گردد. نگذارید در این مدت (تا بهبودی کامل) به او استرسی وارد گردد.

سرماخوردگی: برای این که مرغ عشق شما سرما بخورد حتما هوای سرد لازم نیست. یکی از عواملی که موجب سرماخوردگی مرغ عشق می گردد ، جریان تند هوا است. بنابر این سعی کنید چه در تابستان و چه در زمستان، پرنده را در دمای متوسط و جایی نگهداری کنید که جریان هوا شدید نباشد.

خوانندگان مجله ی پزشکی آسان طب؛ سعی کنید از همان ابتدا که پرنده را خریداری می کنید ، قفس آن را در یک محل ثابت گذاشته و جابجا نکنید. هنگامی که پرنده سرما خورد در کمتر مواقعی بهبود پیدا می کند، بنابراین پیشگیری بهتر ازدرمان می باشد.

اما اگر سرما خورد آن را سریعا از قفس بیرون آورده و در یک قفس دیگر قرار دهید (تنها). قفس را به یک جای گرم انتقال دهید (این مکان نباید شلوغ و پر سر و صدا باشد). در این زمان نباید سبزی و میوه به پرنده ندهید. در ظرف آب پرنده بیمار، روزانه نصف قرص جوشان مولتی ویتامین ( یا 12 قطره از آن ) و یک چهارم قرص هم کلسیم جوشان (و یا 10 قطره) بریزید.

آنتی بیوتیک برای درمان سرماخوردگی مرغ عشق ضروری است؛ از داروخانه های دامپزشکی شربت آنتی بیوتیک مانند سولفادیمیدین سدیم تهیه کنید و اگر امکانش نبود از شربت های خوراکی آنتی بیوتیک انسانی ، 10 الی 12 قطره در ظرف آب بریزید. اما باید هر روز این کار را تجدید کنید. در صورت نبود شربت ، قرص اریترومایسین را کوبیده و با آب ولرم ترکیب کنید (هر روز نصف قرص) ،هنگامی که خوب رقیق شد ،با قطره چکان، 4 الی 5 قطره ای در دهان پرنده بیمار بچکانید.

گیر کردن تخم و راه درمان آن: محل اتصال دم به بدن پرنده از پشت برجسته شده، زیر شکمش متورم و دم آویزان می گردد، پرنده آنقدر بی حال می گردد که نمی تواند روی میله بنشیند و در کف قفس می نشیند.

جهت کمک های اولیه، کمی محل بیرون آمدن تخم را با استفاده از روغن مایع چرب کنید؛ کمی روغن را با انگشت به موضع زده و بسیار آرام و با ملایمت ماساژ بدهید. ضمن گرم نگه داشتن پرنده، فورا به دامپزشک متخصص پرندگان مراجعه نمایید.

کمبود کلسیم و مواد معدنی علت گیر کردن تخم در بدن مرغ عشق و سایر پرندگان است، زیرا پوسته آهکی تخم نرم می ماند و به همین سبب پرنده نمی تواند با فشار معمول زایمان، تخمگذاری کند.

جهت پیشگیری از گیر کردن تخم رژیم غذایی پرنده باید سرشار از کلسیم (کف دریا) و ویتامین بعلاوه سبزیجات و میوه‌جات تازه باشد.

نیوکاسل: از جمله بیماری های مرغ عشق می توان به نیوکاسل اشاره نمود. ویروس عامل بیماری از خانواده پارامیکسوویریده و جنس روبلاویروس می باشد. در دمای 56 و 60 درجه سانتی گراد به ترتیب در عرض سه ساعت و سی دقیقه غیرفعال می گردد. در pH اسیدی نیز ویروس دوام نمی آورد. از بین مواد شیمیایی نیز این ویروس به اتر حساس می باشد و توسط ضدعفونی کننده های فرمالین و فنل غیرفعال می شود. در دمای محیط و مخصوصا در مدفوع مدت زمان طولانی قادر به زنده ماندن است.

میزبان این بیماری تعداد زیادی از گونه های پرندگان اهلی و وحشی می باشند. میزان واگیری و مرگ و میر بیماری بسته به گونه پرنده و سویه ویروس متفاوت می باشد. جوجه ها از حساسیت بسیار زیادی برخوردار هستند، اما اردک و غاز در میان طیور از حساسیت کمی برخوردار می باشند. خانواده طوطی سانان و بعضی از پرندگان وحشی می توانند ناقل این ویروس باشند.

راه های انتقال بیماری شامل تماس مستقیم با ترشحات (مخصوصا مدفوع پرنده مبتلا) و همین طور تماس با غذا، آب و هر نوع وسایل آلوده می باشد.

منبع ویروس نیوکاسل:

• تمام قسمت های لاشه
• ترشحات تنفسی و مدفوع حیوان مبتلا
• برخی از طوطی سانان بصورت منق
• ویروس در طی دوره کمون و برای مدت زمانی محدود و کوتاه در طی دوره نقاهت دفع می گردد.

اسهال: نشانه بارز سرماخوردگی یا خوردن غذای فاسد می باشد پس پیشنهاد می شود که پرنده های سالم را از مریض جدا سازید. دادن هر گونه سبزی، میوه و گندم جوانه زده را قطع نمایید. مولتی ویتامین را به صورت قطره و یا قرص جوشان در برنامه غذایی پرنده قرار دهید.

اگر نشانه ای از آب ریزش بینی نیز می بینید، می توانید مطمئن باشید که سرما خورده است در این حالت یک کپسول آموکسی سیلین را باز نموده و پودرش را در نصف لیوان آب ولرم حل کرده و به همراه ویتامین ها در ظرف آب پرنده مبتلا بریزید.

عطسه: اگر علائمی نظیر بی حالی، لرزش و چشم های بی حال و مدفوع آبکی نداشته باشد عطسه مشکل ساز نخواهد بود.

رشد بیش‌ از اندازه ناخن‌ ها و منقار: در صورت‌ بروز این‌ مشکل باید از محلی‌ که‌ فاقد عروق‌ خونی‌ هستند کوتاه‌ گردند.

منبع: https://mag.asanteb.com