مصرف میوه لیچی طول عمر را زیاد می کند
میوه لیچی میوه ای است استوایی و بومی جنوب چین که در اواخر قرن هفدهم به هند رفته است و چین و هند رتبه های اول و دوم تولید میوه لیچی را داشته و تایوان و امریکا در رتبه بعدی قرار دارند. «میوه لیچی» یا سرخالو از جمله میوه‌های تابستانی در پاکستان است که شکل و طعم خاصش، آن را از سایر میوه‌های این فصل متمایز کرده است. لیچی درختی است مخصوص مناطق حاره، برگ‌های آن پهن بیضی، از دو طرف باریک و نوک تیز و موجی است. گل های آن کوچک، میوه آن قرمز در ابعاد یک سیب است که از آن نوشیدنی معطر و لذیذی تهیه می کنند. پوست میوه آن سرخ و چرم مانند و تیغ تیغی و شبیه به توت فرنگی است. در ادامه ی مطلب اطلاعات مفیدی از نحوه ی صحیح کاشت و نگهداری از میوه لیچی و خواص آن در اختیار شما قرار می دهیم.
خصوصیات گیاهشناسی میوه لیچی
میوه لیچی از نوع شفت بوده و اجزای آن شامل پوست میوه (اگزوکارپ) و گوشت میوه (مزوکارپ) و اندوکارپ بوده که درون اندوکارپ یک بذر وجود دارد. پوست میوه ضخیم، ترد و نسبتاً نرم بوده و رنگ آن برحسب رقم به طور یکنواخت تیره و یا صورتی می باشد و برجستگی هایی به شکل دکمه پهن روی پوست وجود دارد. قسمت گوشتی میوه لیچی آریل نام دارد و به رنگ سفید، آبدار، نیمه شفاف و ژلاتینی بوده و از بذر جدا می باشد. پوست میوه لیچی، قرمز، چرم‌مانند و تیغ‌تیغی و شبیه به توت فرنگی است، قسمت خوراکی آن سفید و شفاف و سفت و آبدار بوده و شکل آن از گرد و گاه بیضی و قطر آن از یک تا یک و نیم سانتیمتر متغیر است. جالب اینجاست که این میوه هسته قهوه‌ای رنگی دارد که طعم آن با خود میوه متفاوت است و پاکستانی‌ها با مخلوط کردن آن با خامه و سایر مواد از آن به عنوان دسر بعد از غذا استفاده می‌کنند. میوه لیچی جزو میوه‌هایی است که رسیده بودن آن را می‌توان از بوی خوشش تشخیص داد. پوست این میوه قرمز رنگ و سفت است اما اگر شیوه خوردن آن را بلد باشید پوست سفت لیچی به راحتی از میوه جدا می‌شود و شما می‌توانید مغز سفید رنگ و شیرین آن را میل کنید.
هر 100 گرم وزن میوه حدود 66 کیلوکالری انرژی، 16.53 گرم کربوهیدرات، 15.23 گرم قند، 1.3 گرم فیبر، 0.44 گرم چربی، 0.83 گرم پروتئین، 1% تیامین، 4% ریبوفلاوین، 4% نیاسین، 8% ویتامین ب 6، 4% اسیدفولیک، 119% (71.5 میلیگرم) ویتامین ث، 1% کلسیم، 1% آهن، 3% منیزیم، 3% منگنز، 4% فسفر، 4% پتاسیم و 1% سدیم و روی دارد.
شرایط محیط رشد میوه لیچی
میوه لیچی از گیاهان مناطق نیمه گرمسیری بوده و گلدهی و میوه دهی آن زمانی افزایش می یابد که این گیاه در زمستان تحت تأثیر یک دوره خشکی و یا هوای خنک قرار بگیرد و این شرایط در مناطق نیمه گرمسیر فراهم می شود. رشد این درخت کند بوده و 6 سال پس از کاشت تولید میوه می کند و به باردهی می رسد. بنابراین می توان در باغات لیچی از سبزی های خانواده بقولات و یا گونه های سایه دوست استفاده کرد که اینکار باعث ایجاد درآمد سالیانه برای باغدار و همچنین حاصلخیری خاک خواهد شد. از درختان پاپایا و آناناس هم می توان به عنوان درخت پر کننده برای لیچی استفاده کرد. شایان ذکر است که اندازه میوه لیچی تقریبا با آلو سیاه برابر است. هنگامی که اولین بار این میوه را می‌خورید احساس می‌کنید دهانتان خشک شده است اما پس مدتی که لیچی در دهان شما آب شد از خوردن آن لذت خواهید برد.
خواص میوه لیچی
از نظر غذایی این میوه باعث تقویت عمومی بدن می‌شود. لیچی به روان شدن گردش خون در بدن کمک می‌کند و خوردن آن از پوست در برابر اشعه ماورای بنفش خورشید حفاظت می‌نماید. این میوه منبع غنی ویتامین «ث» نیز می‌باشد همچنین میوه لیچی باعث طول عمر شده و کهولت سن را به تعویق می‌اندازد به همین علت خوردن آن برای سالمندان توصیه می‌شود. این میوه کم کالری، بدون چربی اشباع شده و کلسترول و غنی از فیبر غذایی است که انرژی بدن را افزایش می دهد و الیگونول (نوعی پلی فنول) موجود در آن خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدویروسی دارد. خاصیت هضم کننده داشته و از لخته شدن خون و آسیب جدی سلول ها پیش گیری می کند و تا ۵۰ درصد احتمال سکته بیماران را کاهش می دهد.
مس موجود در این میوه برای تولید گلبول های قرمز لازم است و همچنین این میوه حاوی ماده معدنی است که برای رشد استخوان کودکان مفید است. جالب است بدانید که این میوه برای رفع سرماخوردگی، تب و گلودرد نیز مفید است. میوه لیچی سرشار از ویتامین C است به طوری که با خوردن ۹ عدد از آن، نیاز روزانه یک فرد بزرگسال به این ویتامین تامین خواهد شد. در ضمن منبع املاحی مانند پتاسیم و مس است و به این ترتیب با خوردن آن فشارخون کنترل می شود و احتمال کم خونی ناشی از کمبود مس نیز به حداقل ممکن خود می رسد. در ضمن، لیچی از منابع ویتامین های گروه B است و این ویتامین ها در متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین دخالت دارند.
منبع: https://mag.asanteb.com
