پیرسینگ و بررسی تاثیرات منفی آن در زیبایی

پیرسینگ یک لغت انگلیسی می باشد که به معنای تیز و سوراخ کننده است و در اصطلاح آرایشی زیبایی به معنای سوراخ کردن قسمتی از صورت یا بدن است که بتوان آویزها یا نگین های تزئینی را به آن آویخت. در گذشته رایج ترین نوع پیرسینگ، سوراخ کردن نرمه گوش بود که جزء کم خطرترین و کم عارضه ترین انواع پیرسینگ می باشد اما حتی همین روش ساده نیز خالی از عوارض احتمالی برای افراد نیست. در این مقاله قصد داریم به تشریح عوارض و تاثیرات منفی این عمل بر زیبایی و سلامتی افراد بپردازیم.

پیرسینگ پدیده ای خطرناک

پیرسینگ یکی از پدیده های خطرناک و پر از عوارض احتمالی است که با وجود تبلیغات فریبنده پیرامون آن که مدعی است در صورت انجام این عمل در محیطی بهداشتی و ایمن عارضه ای در پی نخواهد داشت باز هم نمی توان 100% امیدوار بود که این عمل بی خطر و بدون عارضه باشد. لوازمی که برای انجام این عمل به کار می رود شامل گان های مخصوص یا سوزن های استریل است که همین مسئله جای شک و شبهه باقی می گذارد. چرا که ایجاد هرگونه سوراخ یا بریدگی در بدن احتمال ابتلا به انواع بیماریها و یا به وجود آمدن عوارض مختلف در آن وجود خواهد داشت. به عقیده پزشکان انجام پیرسینگ یک عمل سرپایی و ساده است که برای معمول ترین نوع آن نیز که سوراخ کردن نرمه گوش می باشد باید به پزشکی که در محیطی کاملا بهداشتی و ایمن این عمل را انجام می دهد مراجعه نمود تا با لوازم یکبار مصرف که در این مورد خاص، گان مخصوص پیرسینگ گوش است اقدام به انجام آن کند و پس از انجام این عمل برای بهبود زخم ناحیه مورد نظر توسط تجربه و تخصص پزشکی اقدام به تجویز پمادها و توصیه های مراقبتی بعد از انجام پیرسینگ نماید. اما امروزه این عمل در سالن های زیبایی و توسط افراد غیر متخصص انجام می شود که به هیچ عنوان دارای تجربه یا تخصص پزشکی نیستند و در صورت ایجاد عوارض احتمالی نمی توانند توصیه یا تجویزی نمایند و در نتیجه شخص مجبور به مراجعه به پزشک خواهد شد و باید جهت درمان ناحیه مورد نظر از کادر و تجربه و دانش پزشکی کمک بگیرد. بنابراین آسان طب به شما توصیه می کند از انجام این عمل بدون مشورت با پزشک و یا انجام پیرسینگ توسط شخصی غیر از پزشک پرهیز نمایید هر چند که پزشکان متعهد با انجام چنین عملی موافق نیستند. اصولا دخالت غیر لازم و ضروری در بدن و دستکاریهای غیر لازم پوست از جمله مواردی است که پزشکان با آن مخالف اند و توصیه می کنند از انجام چنین تحریکاتی بپرهیزید. ناگفته نماند انجام این روش برای افرادی که دچار بیماری قلبی به طور مادرزادی هستند به هیچ عنوان مجاز نمی باشد.

خطرات و عوارض پیرسینگ

شایع ترین عارضه پس از پیرسینگ حساسیت و عفونت و اگزما می باشد. از طرفی هرگونه سوراخ و برشی در بدن می تواند احتمال انتقال بیماریهای عفونت ویروسی خطرناکی از جمله ایدز، انواع هپاتیت، سیفلیس، عفونت باکتریایی و… را افزایش دهد، از طرفی این عمل می تواند عوارضی که معمولا رایج نیست را به ندرت ایجاد نماید که این عوارض با عنوان عوارض غیر اختصاصی شامل: خستگی، احساس ضعف، تب، سر درد، کاهش اشتها، استفراغ و تهوع، جوش های زیر پوستی و… می باشد.

تاثیرات منفی پیرسینگ در زیبایی

بیائید یکبار با هم مروری داشته باشیم به انجام پیرسینگ در نواحی مختلف صورت و بدن و گذشته از خطرات و عوارض احتمالی آن، به بررسی این روش از لحاظ زیبایی شناسی بپردازیم. پیرسینگ در نواحی مختلفی از جمله گوش، ابرو، لب، بینی، چانه، ناف و… انجام می شود. به غیر از روش سنتی پیرسینگ که همان سوراخ کردن نرمه گوش است (که عوارض خاص خود را داراست) تمامی انواع دیگر پیرسینگ به قصد جلب کردن توجهات و ایجاد زرق و برق در این نواحی است که به تصور بعضی از افراد زیبا می نماید. اما در تعریف کلاسیک آرایش و زیبایی حتی استفاده بی مورد از انواع لوازم آرایش که چهره را از حالت نرمال و طبیعی خارج سازد مجاز نمی باشد. بنابراین انجام هرگونه عمل غیر لازمی که اولا با ایجاد سوراخ و جراحت سر و کار داشته و دوما توسط افرادی که تجربه و دانش پزشکی ندارند انجام شود و منجر به ایجاد تغییرات دائمی در صورت و بدن شود، با این اصل مغایرت داشته و در تعریف زیبایی نمی گنجد. بیائید با خودمان صادق باشیم، به عنوان مثال پیرسینگ ابرو یا لب و… چه زیبایی می تواند ایجاد نماید که چهره طبیعی انسان فاقد آن است؟ مخصوصا زمانی که این عمل نیز مانند تمامی مدهایی که به یکباره اپیدمی شده و پس از مدتی از مد می افتند باید به فکر بازگشت به زیبایی طبیعی بود که متاسفانه چنین چیزی غیر ممکن است.  

روزهای اولیه بعد از پیرسینگ

پس از پیرسینگ معمولا التهاب، قرمزی و تراوشات زرد رنگ از ناحیه مورد نظر خواهیم داشت که تا حدودی معمول و طبیعی است اما اگر این عوارض بیش از چند روز اول ادامه داشته باشد باید حتما به پزشک مراجعه نمود. بهبود ناحیه سوراخ شده ممکن است تا 6 هفته طول بکشد و در طی این مدت باید مراقبت هایی از قبیل شستشوی روزانه و… که طبق دستور و تجویز پزشک می باشد انجام داد. در مواردی که پیرسینگ در نواحی مختلفی از جمله بینی، غضروف گوش، ناف، لب و… انجام می شود ممکن است دچار عوارضی غیر قابل جبران شوند و یا حتی پس از بهبود این عوارض ممکن است جوشگاه های حاصله از آن بسیار بد منظره و زشت بوده و تا پایان عمر باقی بماند.

آویزهای تزئینی پیرسینگ

آویزهایی که پس از انجام این روش مورد استفاده قرار می گیرد معمولا از جنس تیتانیوم، کروم، نیکل، نیوبیوم، پلاستیک های سخت همچون لوسیت و آکریلیک و… می باشد که بعضی از این فلزات مانند نیکل و کروم به شدت حساسیت زا هستند مخصوصا برای افرادی که سوابق حساسیت پوستی داشته اند. بنابراین بهترین فلز تزئینی از جنس طلاست و برای جلوگری از حساسیت پوستی باید از چنین آویزها یا تزئیناتی در ناحیه مورد نظر استفاده نمود، در بعضی موارد از سنگ ها یا مهره های تزئینی نیز استفاده می شود که چندان معمول و رایج نیست.

عوارض پیرسینگ در نواحی مختلف صورت

سوراخ کردن بینی: معمولا در ناحیه گوشتی بینی انجام شده و در خوشبینانه ترین حالت ممکن می تواند یک سوراخ دائمی در این ناحیه ایجاد نماید. یکی از عوارض سوراخ کردن بینی مخصوصا غضروف بینی می تواند کاهش حس بویایی ( آنوسمی ) در افراد باشد،  همچنین چنین عارضه ای در اثر انجام پیرسینگ زبان نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

سوراخ کردن گوش: در ناحیه نرمه گوش از کم خطر ترین انواع پیرسینگ می باشد. اما اگر این عمل در ناحیه غضروف گوش انجام شود احتمال خطر وجود دارد و می تواند باعث بروز عفونت غضروف شود که باید فورا به پزشک مراجعه کرد، همچنین می تواند باعث بروز حساسیت در این ناحیه شود. علائم چنین عوارضی آبسه، تورم، قرمزی و درد در ناحیه مورد نظر است.

سوراخ کردن لب: این نوع از پیرسینگ به دلیل بافت حساس و پرخونی که دارد می تواند با خونریزی شدید همراه باشد. این ناحیه در خطر عفونت شدید قرار داشته و به همین دلیل توصیه می شود از انجام آن پرهیز نمائید.

سوراخ کردن ابرو: در ناحیه ابرو انجام شده و خطرات احتمالی همچون حساسیت پوستی در این ناحیه وجود دارد. همچنین ظاهری بسیار خشن و نازیبا در صورت شخص ایجاد می نماید.

پیرسینگ در نواحی دیگر

پیرسینگ در نواحی دیگری از جمله چشم، زبان، ناف، تناسلی و… انجام می شود که به دلیل حساس بودن نواحی مذکور می تواند خطراتی جدی برای شخص ایجاد نماید. مثلا در پیرسینگ زبان به دلیل حساس بودن این ناحیه ممکن است عوارضی نظیر اختلال در چشایی یا تکلم به وجود بیاید و یا حتی احتمال باز شدن آویز و بلعیدن آن وجود خواهد داشت که احتمال خفگی را افزایش خواهد داد یا در مورد پیرسینگ چشم که با یک جراحی توسط پزشک، قطعه تزئینی زیر ملتحمه چشم قرار می گیرد می تواند بینایی فرد را مورد تهدید قرار دهد، همچنین در پیرسینگ زبان احتمال ابتلا به عفونت کشنده آنژین لودویگ وجود خواهد داشت.

حال با خود مرور کنید که آیا انجام چنین روشی که به شکلی دوره ای مد شده و پس از مدتی از مد خواهد افتاد ارزش آن را دارد که خود را با خطرات و عوارضی جدی که شرح آن در این مقاله آمد درگیر کنیم؟!

منبع: https://mag.asanteb.com