دیسپلازی مفصل در سگ ها و روش تشخیص آن

دیسپلازی مفصل ( Hip dysplasia ) در سگ ، عارضه تشکیل نادرست مفصل لگنی – رانی می باشد که در زمانی که حیوان رشد جسمی قابل ملاحظه ای دارد ممکن است خود را نشان دهد. حیوان مبتلا در ناحیه پا دچار لنگش می شود و نمی تواند فعالیت بدنی زیادی داشته باشد. در ادامه ی این مقاله در مورد دیسپلازی مفصل در سگ ها ، دلایل ابتلا و روش تشخیص و درمان این بیماری صحبت خواهیم کرد ، با ما همراه باشید.

دیسپلازی مفصل در سگ ها

ممکن است تاکنون سگ ژرمن شپردی را دیده باشید که در سنین حدود7 الی 8 ماهگی، درست در زمانی که رشد جسمی قابل ملاحظه ای دارد، در ناحیه پا دچار لنگش شده باشد، به خوبی نمی دود و پس از اندکی فعالیت بدنی خسته می شود و تمایلی به ادامه فعالیت نشان نمی دهد. شاید نام بیماری Hip dysplasia یا عارضه تشکیل نادرست مفصل لگنی – رانی را نیز از دامپزشک خود شنیده باشید و از اینکه به شما پیشنهاد شده باشد حیوان خود را به دلیل احتمال وراثتی بودن علت این عارضه، عقیم کنید و شما ناراحت شده باشید.

دلایل بروز بیماری دیسپلازی مفصل در سگ ها

این عارضه به دلیل تکامل غیر عادی مفصل اتصال دهنده استخوان ران به لگن به وجود می آید و ممکن است باعث دررفتگی ناقص و یا حتی کامل سر استخوان ران از لگن در سگ های جوان، و در ادامه تخریب مفصل و عوارض شدیدتر در سگ های مسن تر گردد.

فاکتور های متعددی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند که از این میان می توان به فاکتورهای وراثتی و نیز فاکتورهای محیطی اشاره نمودد. به هر حال، فاکتورهای ژنتیکی، نقش اولیه و مهمتری را ایفا می کنند و عوامل محیطی، نظیر رشد سریع حیوان و وزن گیری با سرعت بالا به دلیل دریافت غذای زیاد، در شکل گیری چنین مفصل معیوبی تاثیر گذار خواهند بود.

همچنین التهاب های مفصلی به همراه عفونت مایع مفصلی که در بسیاری موارد، متعاقب ضربه های خفیف اما مداوم به مفصل ایجاد می گردند، ممکن است از عوامل به وجود آورنده چنین عارضه ای باشند. از مهمترین علل درد حیوان که باعث می گردد حیوان تمایل و توان فعالیت بدنی زیادی را نداشته باشد، کشیدگی رشته های فیبروز کپسول مفصلی، در نتیجه دررفتگی ناقص مفصلی می باشد که مسلماً باعث ایجاد درد شدید و متعاقب آن لنگش حیوان می شود.

همراهان مجله ی پزشکی آسان طب ؛ به یاد داشته باشید که گاهی اوقات ممکن است بد شکل شدن استخوان لگن در محل اتصال با استخوان ران، و یا شکستگی های کوچک در محل، این درد و ناراحتی را افزایش بدهند. لازم به ذکر است که رخداد این عارضه، در سگ های نژاد بزرگ بیشتر از نژاد کوچک و در گربه ها بسیار نادر می باشد.

صاحب حیوان زمانی متوجه درگیری حیوان خود می گردد که با علائمی مانند مشکل در ایستادن بعد از مدتی نشستن، عدم تحمل تمرین و لنگش های متناوب و یا حتی مداوم روبرو شده است. لنگش حیوان به طور ناگهانی در طی تمرین و یا حتی بعد از فعالیت های بدنی افزایش می یابد. در حیوانات جوان عارضه در سنین 5 الی 10 ماهگی تشخیص داده می شود. گاهی صاحب حیوان متوجه یک چرخش غیر عادی مفصل به سمت خارج در هنگام راه رفتن می گردد و گاهی اوقات عضلات ناحیه لگن در سمت درگیر نسبت به سمت مقابل کوچکتر می مانند.

تشخیص بیماری دیسپلازی مفصل در سگ ها

تشخیص قطعی باید بر مبنای معاینه دقیق توسط جراح دامپزشک و اخذ عکس رادیوگراف انجام شود. شاید جراح لازم بداند جهت تکمیل روند معاینه، حیوان را با استفاده از داروی آرام بخش تا حدی آرام کند. درمان این عارضه بسته به سن، مرحله بیماری، امکانات و شرایط نگهداری حیوان، می تواند به صورت محافظه کارانه و دارویی و یا در صورت لزوم به صورت جراحی انجام گردد.

اگرچه مداخله فوری جراحی می تواند تا حدود زیادی پیشگویی بهبودی بیماری را افزایش بدهد، اما باید دقت داشت که حدود 75 درصد از بیماران جوانی که به روش محافظه کارانه درمان شده اند، با افزایش سن و بلوغ، به فعالیت فیزیکی قابل قبولی باز می گردند.

بنا به تشخیص جراح دامپزشک، جراحی برای بیماران مسن تری که درمان محافظه کارانه در آن ها موثر نبوده است و یا در حیوانات جوانی که جهت فعالیت خاص ورزشی نگهداری می گردند، و یا در صورتی که صاحب حیوان توانایی صرف وقت و انرژی جهت درمان محافظه کارانه را نداشته و تمایل دارد، روند تخریب مفصل را هر چه سریع تر متوقف کند، انجام می شود.

منبع : https://mag.asanteb.com