ترس در طوطی ها و بررسی دلایل این مشکل بعلاوه راهکار

بسیاری از طوطی ها از هیچ چیزی  ترس ندارند؛ حتی از مقابله با پرندگان بزرگ جثه برای دفاع از قلمرو خودشان نیز نمی ترسند. اما برخی از پرندگان تقریبا از هر چیزی می ترسند، حتی عبور سایه از روی دیوار باعث وحشت آنها می گردد. در محیط خانگی و اسارت، طوطی ها اغلب با گاز گرفتن، کندن پر، تغییر حالت پرها و کوبیدن خود به قفس ترس خود را نشان می دهند. در ادامه این مطلب در مورد ترس در طوطی ها و علل آن بیشتر صحبت خواهیم کرد.

ترس در طوطی ها

در حالی که طوطی های جوان همه چیز را سریعا فرا می گیرند، و می توانید به آن ها یاد دهید چگونه از محیط اطراف نهراسند، اما طوطی های پیر تری که خریداری می گردند، به خصوص اگر به ترسیدن عادت کرده باشند، آموزش آن ها و جلوگیری از وحشتشان کار سختی می باشد و در واقع به این کار عادت کرده اند.

در هنگام ترس و وحشت، طوطی بر اساس غریزه یا فرار و یا حمله می کند. هنگامی که پرنده از انسانی بترسد، برای مثال خود را به پایین قفس پرتاب می کند و یا گاز می گیرد. افراد همنشین طوطی در این مواقع وقتی پرنده را در شرایط بدی می بینند، از او دور می گردند. این رفتار باعث می شود طوطی همیشه فکر کند که برای فراری دادن شما، باید گاز بگیرد و یا خود را از قفس پرتاب کند، و بدین ترتیب این رفتار اشتباه به یک عادت تبدیل می گردد.

آسیب پذیری و ترس در طوطی 

طوطی هایی که بارها و بارها پرشان قیچی می گردد، یا طوطی هایی که در تجربه های اول پرواز به موانع محیط اطراف برخورد می کنند، در ذهنشان یک تجربه ی بد از پرواز بوجود می آید و به دلیل همین ممکن است تا همیشه از پرواز خودداری نمایند و از این کار وحشت داشته باشند.

در این مواقع، برای پیشرفت اعتماد به نفس پرنده بهتر است همیشه در قفس باز باشد و یا پرنده از قفس بیرون باشد، تا خود به خود بر اثر دیدن فضای آزاد تحریک به پرواز گردد.

هم چنین برای طوطی های جوان و کم تجربه، قفس های بسیار بزرگ و نامناسب برای حرکت می تواند باعث افتادن های مکرر پرنده از بالای قفس گردد، و این کار نیز موجب آسیب پذیری بالا و ترس پرنده از فعالیت های گوناگون می گردد.

ترس در طوطی های غیر فعال 

همراهان مجله ی پزشکی آسان طب ؛ به خاطر داشته باشید طوطی هایی که دارای اسباب بازی های فراوان برای جویدن می باشند و به جای بازی های فعال و فکری مدت زیادی را به بازی با آن ها می پردازند، دچار افزایش رفتار های درونگرا و کاهش اعتماد به نفس و فعالیت می گردند و همین نکته یکی از عوامل افزایش وحشت در پرندگان می باشد. به علاوه رژیم غذایی محدود و نامناسب و خواب ناکافی، یا قرار گرفتن در قفس کوچک باعث بازگشت واکنش های ترس می گردد.

مانند دیگر برنامه هایی که برای آموزش رفتارهای درست به پرندگان می باشد، هدف ما این است که رفتار ناخواسته و غلط (ترسیدن) را با رفتاری که تحت نظر خود ما ایجاد شده است جایگزین نماییم. برنامه رفتاری معمولی شامل سه بخش می باشد:

تقویت: پاداش دادن به رفتار های جدید و صحیح برای اینکه این رفتارها همیشگی و مطلق گردند.

ارزیابی: ارزیابی و تعیین کردن مسئله.

تنظیم و مطابق کردن: ایجاد پاسخ های مختلف با استفاده از تحریک کننده های مختلف. گاهی اوقات اصل و پایه های رفتار با یکدیگر مطابق می باشند، گاهی اوقات هم متفاوت هستند.

البته شاید لازم باشد که تغییرات کوچکی در برنامه ی مربوط به هر طوطی ایجاد نمود تا نتیجه بخش باشد. گاهی اوقات ممکن است چرخه های متعددی از ارزیابی، تنظیم و تقویت ضروری باشد تا نتیجه ی خوبی به ارمغان آورد. با این حال در بسیاری از موارد، رفتار ترس را می توانید با موفقیت با رفتار های دیگر جایگزین کنید.

مطالعه بفرمایید : طوطی ها در کنار حیوانات خانگی قبلی و نظارت بر آنها

الگو دهی زود هنگام و تعاملات اجتماعی

افزون بر امنیت، محیط مهیج و تحریک کننده و الگودهی زود هنگام به پرنده توسط صاحبش موجب فعل و انفعالات اجتماعی می گردد، از جمله هنگامی که طوطی را در هنگام ترس در حوله ای قرار دهیم که ترسش فرو ریزد، او متوجه می گردد که همیشه باید برای فرار از ترس در آن حوله قرار بگیرد و این رفتار در او الگودهی شده است.

برخی از طوطی ها تماس فیزیکی با انسان را تحمل نکرده و از آن ترس دارند. الگوی این پرندگان با بازی های چشم، بازی های زبان و بدن و انواع دیگر از بازی های مجهول می باشد. حماقت نکردن در این مورد و بازی ها بسیار مهم است تا پرنده اشتباه منظور را متوجه نشود و نترسد.

بازی های چشم عبارتند از:

• زیر چشمی نگاه کردن و یا همیشه یک چشم بسته
• چشمک زدن

بازی های زبان بدن عبارتند از:

• پنهان کردن دست
• نگاه نکردن به پرنده به طور مستقیم
• پنهان کردن چهره
• خم شدن و یا گرفتن سر خود
• ایستادن بدون حرکت در یکجا یا تقلید از حرکات پرنده

بازی های صدا عبارتند از:

• تقلید
• ضربه زدن به اشیای سراسر اتاق
• تکرار کلماتی مانند “نه”

بازی های تعاملی دیگر نظیر انداختن اسباب بازیها و اشیا برای او و بازگرداندنش، اجازه دادن به پرنده برای سرقت وسایلی نظیر دکمه، دادن غذاهای انسانی ای که به آن ها علاقه مند می باشد نیز وجود دارند. تمام این بازیها باعث می گردند بدون ترساندن به پرنده الگو های مختلف داد.

مانند یک انسان اجتماعی، پرندگان و حیوانات نیز علاقه دارند که نوازش گردند و به آن ها ابراز محبت بشود و به همین علت شما باید همیشه به او ابراز علاقه کنید. این کار باعث می گردد که پرنده برای جلب توجه شما و نوازش شدن، کمی اجتماعی گردد و دیگر نترسد.

تجربه های جدید و ترس کمتر پرنده

بیرون آوردن پرنده از قفس و گردش موجب می شود پرنده نسبت به محیط های نا آشنا در کنار افراد آشنا ترس کمتری داشته باشد. حتی روی دست گرفتن طوطی و بردن او به محل های نزدیک می تواند ترس او را بهبود ببخشد. حتی اگر پرنده از محل زندگی (قفس) خود بیرون نمی آید نیز این کار لازم می باشد. پرنده شما از محیط های جدید لذت می برد، و تجارب پیشرفته ای بدست می آورد و هنگامی که به محل زندگی خود برمیگردد احساس امنیتش نسبت به اطراف بهبود می یابد.

گسترش رابطه به طور مطمئن حتی با یک انسان جدید نیز می تواند یک پرنده ی هراسان را آرامتر سازد و او پس از آن ممکن است اعتماد به نفس بیشتری در کار های خود داشته باشد و از چیزی نترسد.

ترس و بی اعتماد به نفسی در صاحب طوطی ها بسیار منزجر کننده و ناراحت کننده می باشد. گاهی اوقات آن ا در آموزش پرنده موفق نمی گردند و دچار بی اعتماد به نفسی می شوند. در نتیجه خودشان را سرزنش می کنند. باید بدانید که سرزنش کردن هیچ فایده ای ندارد. حتی اگر موفق نشدید حس ترس و خجالت پرنده را از بین ببرید می توانید باز هم به این احساس پرنده ی خود احترام بگذارید. باید بدانید که خجالتی بودن عضوی از اخلاقیات حیوانات خانگی می باشد. شما با وجود خجالتی بودن حیوان باز هم می توانید او را دوست داشته باشید.