بیماری بادسرخ چیست ؟

بیماری بادسرخ یا saint anthony’s Fire عفونت حاد پوست و نسوج زیرجلدی است که توسط استرپتوککهای گروه A ایجاد می شود و با تب و نشانه های عمومی همراه می باشد. سایر استرپتوککها (نظیر گروه c و G) و حتی استافیلوکک یا پنوموکک در موارد نادری در ایجاد بیماری دخالت دارند. بیماری بادسرخ غالبا در خردسالان و یا افراد مسن دیده می شود و اپیدمیولوژی آن تا حدی با اپیدمیولوژی عفونت های دیگر ناشی از استرپتوککهای گروه A متفاوت است . بادسرخ در افراد با زمینه بیماری ضعیف کننده شایعتر است. در این بخش درباره بیماری بادسرخ اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

بیماری بادسرخ چیست ؟

راه دقیق ورود استرپتوکک به پوست در اریزیپل اولیه صورت شناخته نشده است ، ولی در مراحل اولیه بیماری بادسرخ تعداد زیاد استرپتوکک گروه A تقریبا به طور ثابت در فلور حلق و بینی بیماران یافت می شود . امکان دارد که عفونت های اولیه یک نازوفارنزیت باشد که ارگانیسم ها احتمالا از آنجا و از طریق شکاف های ریز و نامرئی پوست وارد آن می گردند . در باد سرخ به دنبال جراحی و زخم به نظر می رسد که استرپتوکک ها از منابع خارجی (بینی وحلق کارکنان بیمارستان یا بیماران دیگر) وارد مناطق تروماتیزه بدن می گردند.

شروع بیماری بادسرخ ناگهانی و علایم آغازی شامل لرز ، تب ، سردرد و استفراغ است . بیمار ابتدا در محل ضایعه احساس خارش و سوزش می کند و سپس به زودی ناحیه کوچکی از اریتم ظاهر می گردد که به تدریج برجسته می شود و در لمس گرم و دردناک است . محل بروز ضایعه اکثرا در اطراف پل بینی یا در محل انسیزیون جراحی ، زخم ، محل یک ضایعه اگزمائی و یا بند نافی است که تازه جدا شده باشد . صورت ، انتها یا تنه مناطقی هستند که بیشتر گرفتار می شوند . در مناطقی که پوست روی برجستگی استخوانی قرار دارد ضایعات بسیار دردناک می باشد و وقتی عفونت پلک ها را نیز گرفتار کند تورم زیادی وجود دارد . زخم به سرعت گسترش یافته و در مدت 3 تا 6 روز به حداکثر اندازه خود میرسد .

اطراف ضایعه برجسته بوده و حد فاصل بین ضایعه و پوست سالم مشخص است . اغلب طاول و وزیکول به اندازه های مختلف ظاهر می شود که حاوی مایع شفاف و زردرنگ می باشد . طاولها به آسانی پاره شده و در محل آنها کبره تشکیل می شود . به گزارش آسان طب با پیشرفت ضایعه ، از مقدار قرمزی در مرکز کاسته شده و تدریجا پوست به حالت طبیعی باز می گردد . در برخی بیماران یک پیگمانتاسیون خفیف ظاهر شده یا پوست برنگ قرمز تیره در می اید.

نکاتی از بیماری بادسرخ

بیماری بادسرخ صورت معمولا بدون درمان با آنتی بیوتیک نیز بهبود می یابد . در چنین شرایطی درجه حرارت بدن 4 تا 10 روز بالا بوده و بعد به طور تدریجی یا با یک کریز فرو می نشیند .

ممکنست پلک یا هر دو طرف صورت مبتلا شوند و بیماری بادسرخ به فعالیت و پیشروی خود ادامه دهد تا گونه و پلک ها را گرفتار کند . در بسیاری از موارد پروسه التهابی تا روی برجستگی های استخوانی گسترش نمی یابد و به ناحیه ای میان فک تحتانی ، برجستگی مالر و خط رویش مو محدود می شود . در پاره ای موارد گوش نیز مبتلا میشود ، ولی انتشار به پوست سر و تنه نادر است . پیشرفت بیماری ممکنست با تب بالا و باکتریمی همراه گردد .

بیماری باد سرخ تنه و اندامها بدخیم تر است و معمولا در خردسالان و اشخاصی که تحت عمل جراحی قرار گرفته یا مجروح شده اند دیده می شود . مناطق وسیعی از پوست به سرعت گرفتار شده و مرگ امری شایع است .

میزان مرگ ومیر در موارد توام با باکتریمی بیماری بادسرخ در دوران قبل از کاربرد آنتی بیوتیکها بالا بود و اکنون با مصرف پنی سیلین فوق العاده کاهش یافته است . البته هنوز تلفات در بین نوزادان و افراد مسن یا تحت درمان با عوامل تضعیف کننده سیستم ایمنی دیده می شود .

بهبود ضایعه درمان نشده بسته به سن بیمار و شدت عفونت دو تا چند هفته پس از طبیعی شدن درجه حرارت به طول می کشد و عود نسبتا شایع است . به نظر برخی از مولفین نفریت به دنبال بادسرخ شایع و تب روماتیسمی عارضه نادری می باشد .

تشخیص بیماری بادسرخ اکثرا در بالین بیمار انجام می شود . استرپتوککهای گروه A را گاهی می توان از مجاری تنفسی بیمار یا در کشت خون جدا کرد . کشت از مایع داخل طاول یا برداشت از حاشیه ضایعه بادسرخی وجود استرپتوکک را نشان می دهد ولی به ندرت از این روش استفاده می گردد .

منبع : asanteb.com