بیماری پلی میوزیت ( Polymyositis ) بیماری التهابی

بیماری پلی میوزیت یکی از بیماری های التهابی منتشری است که عضله مخطط را گرفتار می کند . در بیماری پلی میوزیت ضعف قرینه و به میزان کمتری آتروفی عضلانی بخصوص در عضلات پروکسیمال اندامها – گردن و فازنکس وجود دارد . منظور از درمان بیماری پلی میوزیت بازگرداندن قدرت عضلانی و بهبود آنزیم های افزایش یافته در حد طبیعی است ، لذا در فاز فعال باید استراحت داشته باشد و پس از بهبود نسبی برای فعالیت عضلانی در وضعیت مناسب فیزیوتراپی شود . در این بخش در این باره اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

تشخیص بیماری پلی میوزیت

به گزارش مجله پزشکی آسان طب تشخیص بیماری پلی میوزیت pm با 5 معیار که اگر 4 معیار وجود داشت تشخیص صد در صد است و اگر سه معیار بود احتمال به یقین وجود دارد و اگر 2 معیار بود ممکن است مطرح باشد . این 5 معیار شامل (ضعف عضلات پروکسیمال اندام تحتانی وفوقانی ، هلیوتروپ راش ، افزایش آنزیم های اختصاصی ، EMG مثبت ، تغییرات تیپیک هیستوپاتولوژی عضله گرفتار) است .

درمان بیماری پلی میوزیت

منظور از درمان بیماری پلی میوزیت بازگرداندن قدرت عضلانی و بهبود آنزیم های افزایش یافته در حد طبیعی است ، لذا در فاز فعال باید استراحت داشته باشد و پس از بهبود نسبی برای فعالیت عضلانی در وضعیت مناسب فیزیوتراپی شود . این مرحله بسیار مهم است زیرا فیزیوتوراپی Passive جای خود را به درمان Active می دهد . البته باید Force عضله بیمار را در حد قابل قبول برگردانیم ، لذا در فاز التهاب ورزش بیماری را شدت می دهد . پایه و اساس درمان پلی میوزیت PM پردنیزولن با دوز 1mg/kg/d حتی گاهی 1/5-2 میلی گرم پیشنهاد میشود . به گزارش آسان طب اگر با تجویز پردنیزولون در مدت لازم تاثیر درمانی نداشت باید به تشخیص شک کنیم و دوباره بیماری را بررسی نماییم .

اگر مجددا تشخیص تایید شد و داروهای cytotoxic استفاده می کنیم . البته در مواردی که استروئید عوارض ایجاد کند و احتیاج به کم کردن دوز دارو داشته باشیم باز هم از cytotoxic کمک می گیریم . البته استروئید را به مدت طولانی باید تجویز نمود تا آنزیمها پایین بیاید و Force عضلانی در حد قابل قبول برسد . برای اطمینان از بهبود بیماری پلی میوزیت به تدریج دوز پردنیزولون را کاهش میدهیم .  به گزارش آسان طب گاهی لازم است 2-3 سال بیمار دارو دریافت کند . گاهی بیمار پلی میوزیت Pm با سندرم های حاد حیاتی مانند دیسفاژی و یا گرفتاری ریوی روبرو می باشد که از درمان سنگین تری استفاده می شود . مانند پالس کورتیکواستروئید و یا سیکلوفسفمامید و گاهی برای مواردی که برای بیمار خطر جانی جدی دارد . میتوان از (iv-ig) نیز استفاده کرد که این موارد بسیار نادر و استثنایی است .

از داروهای سیتوتوکسیک آزاتیوپرین به خوبی تحمل می شود . 3 mg/kg/d تجویز می شود . متوتروکسات دارای یک آغاز عمل سریعتر از آزاتیوپرین دارد . معمولا با 7/5 میلی گرم در هفته شروع می شود و بتدریج تا دو روز مناسب اضافه میشود . به طوری که 25 میلی گرم در هفته جایز است . منتهی باید مواظب عوارض آن مانند اثر روی مغز استخوان ، روی کبد ، روی ریه باشیم .

ضایعات پوستی در بیماری بهجت را بشناسید .

منبع :

asanteb.com