بررسی بیماری Haphephobia و روش‌های درمان آن

شاید شما در طول زندگی با کسانی برخورد کرده باشید که از دست زدن و یا لمس کردن چیزی به شدت ناراحت شده و رفتارهای بسیار عجیبی از خود نشان می‌دهند. بیماری Haphephobia یک اختلال اضطرابی نادر و خاص بوده که با ترس از لمس کردن یا دست زدن همراه است. Haphephobia با نام‌های chiraptophobia و aphenphosmphobia و thixophobia نیز شناخته می‌شود.

بیماری Haphephobia و بررسی آن

علاقه‌مندان به مجله پزشکی آسان طب؛ ترس حسی طبیعی بوده و همه افراد در طول زندگی خود به نحوی دچار آن خواهند شد، اما این احساس ترس در برخی افراد از حد معمول گذشته و تبدیل به یک بیماری خطرناک خواهد شد. این نوع ترس در افراد بسیار شدید و غیرمنطقی بوده و می‌تواند در هر شرایط و موقعیتی به وجود آید.

علائم بیماری Haphephobia

زمانی که ترس از لمس کردن، برای فرد به وجود می‌آید، ممکن است این حالت بیش از 6 ماه طول کشیده و خطراتی را برای وی در پی داشته باشد، همچنین زندگی کاری وی را مختل نماید.

علائم زیر ممکن است در بیماری Haphephobia رخ دهد:

ترس به هنگام دست زدن به چیزی

حملات ترسناک که می‌تواند شامل افزایش ضربان قلب، عرق کردن، گلو درد، سوزن سوزن شدن و لرز باشد.

اجتناب از موقعیت‌هایی که امکان لمس کردن فرد وجود دارد.

اضطراب عمومی، افسردگی و کیفیت پایین زندگی نیز می‌تواند نتیجه‌ای از ترس و وحشت باشد.

کودکان ممکن است به هنگام لمس کردن علائم زیر را از خود نشان دهند:

گریه کردن

بد اخلاقی

ثابت ماندن و بی‌تحرک شدن

پزشکان به علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) مراجعه می‌کنند تا به تشخیص ترس‌های ناشی از اختلالات اضطرابی مربوط به اشیا یا شرایط خاص بپردازند.

علت‌های بیماری Haphephobia

Haphephobia ممکن است ناشی از تجربه یا رویداد منجر به آسیب دیدگی باشد. احتمال یادآوری واقعه‌ای که در گذشته منجر به این احساس شد نیز برای فرد وجود خواهد داشت. بیماری Haphephobia می‌تواند به شرایط قید شده در زیر هم مرتبط باشد:

مورد اول، ترس از میکروب‌ها:

یک فرد ممکن است ترس از آلودگی و یا کثیف بودن داشته باشد که همین امر می‌تواند سبب ایجاد بیماری Haphephobia گردد.

مورد دوم، ترس از جمعیت:

یک فرد مبتلا می‌تواند ترس از قرار گرفتن در جمعیتی که مملو از غریبه باشد، داشته باشد.

مورد سوم، اختلال وسواسی اجباری (OCD):

فرد مبتلا به OCD ممکن است از موقعیت‌های خاص خارج از کنترل خود مانند هر فرد دیگری بترسد.

مورد چهارم، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD):

فرد ممکن است از یک تجربه قبلی آسیب دیده که شامل لمس شدن است، مانند تجاوز جنسی ترس داشته باشد.

فوبیاها معمولا رایج هستند، مؤسسه ملی سلامت روان (NIH) تخمین می‌زند که 12.5 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده در برخی مواقع زندگی خود دچار ترس و وحشت خواهند شد.

بررسی عوامل ایجاد بیماری haphephobia

تجارب منفی گذشته در لمس کردن

سابقه خانوادگی یا سایر اختلالات اضطرابی

سایر ترس‌ها؛ طبق DSM-5، حدود 75 درصد از افراد مبتلا به اختلال فوبی خاص دارای بیش از یک فوبی می‌باشند.

سایر شرایط سلامت روانی مانند OCD، PTSD یا اختلال اضطراب عمومی

لازم به ذکر است که بیماری haphephobia در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد.

نوع شخصیت؛ داشتن شخصیت عصبی و یا گرایش به مهار رفتاری نیز می‌تواند یک عامل خطر برای ایجاد اضطراب و اختلالات فوبی باشد.

معرفی برخی از روش‌های درمان

یکی از بزرگترین موانع برای درمان این بیماری، اجتناب از وضعیتی است که باعث ترس می‌شود. درمان باید با هدف کمک به فرد، در مقابله با اضطراب مرتبط با ترس صورت گیرد.

درمان‌های موثر برای مقابله با ترس عبارتند از:

درمان‌های روان درمانی یا صحبت کردن

انواع مختلفی از درمان وجود دارد که به فرد در کنترل و یا غلبه بر ترس‌ها کمک می‌کند.

درمان‌ها شامل موارد زیر می‌گردد:

درمان رفتاری شناختی (CBT) می‌تواند رفتارهای فردی و فرآیندهای تفکر فردی را آموزش داده و به آن‌ها کمک کند تا با اضطرابی که احساس می‌کنند در هنگام برخورد با سانحه مواجه می‌شوند، بهتر کنار بیایند.

برخی از داروهای مورد نظر برای درمان

داروهایی مانند بتا بلوکرها یا داروهای ضد افسردگی می‌تواند به کاهش علائم اضطراب و اضطراب فوری کمک کند. این داروها اغلب در ترکیب با روش روان درمانی استفاده می‌شوند.

مکانیسم مقابله با بیماری Haphephobia

تمرین تنفس و سایر تکنیک‌های آرام سازی برای مدیریت اضطراب و حملات وحشت انگیز مفید است. تمرکز بر انجام نفس‌های طولانی و عمیق می‌تواند علائم فوری اضطراب را کاهش دهد.

تمرینات ذهنی نیز می‌تواند به فرد کمک کند تا فرآیندهای تفکر و رفتار خود را درک کرده و راه های بهتر برای مقابله با اضطراب را بیابد. بررسی‌های اخیر نشان داده است که توجه به درمان و جلوگیری از اضطراب و افسردگی برای درمان این بیماری موثر می‌باشد.

ورزش، استراحت کردن و داشتن خواب کافی نیز راه‌های قدرتمندی برای ارتقای سلامت کلی روانی فرد محسوب می‌شود.

مراقبت از خود نیز روشی است که اغلب برای کاهش اضطراب و همچنین کمک به فرد برای مقابله با ترس‌های احتمالی استفاده می‌شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه نماییم؟

ترس‌ها متفاوتند و می‌توانند در هر فردی ایجاد شوند و اغلب آن‌ها بدون درمان پزشکی از بین خواهند رفت.

ترس از لمس کردن، ترس بسیار سخت و خطرناکی بوده که با توجه به انتظارات فرهنگی و اجتماعی باید به آن رسیدگی شود.

اگر ترس بیش از 6 ماه ادامه پیدا کند، منجر به اجتناب شدید از شرایط روزمره شده و زندگی فرد را دچار مختل خواهد کرد، بنابراین در اینگونه از شرایط حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

ترس‌های خاص حتما به درمان نیاز دارند. افراد می‌توانند با استفاده از مکانیسم‌های مقابله‌ای روزمره تأثیر یک فوبیا را بر زندگی خود کاهش داده و در طولانی مدت از ترس و وحشت رهایی یابند.

نگاهی اجمالی بر این مقاله

بیماری Haphephobia یک اختلال شدید و غیر منطقی، در رابطه با ترس بوده و به این صورت است که فرد در مقابل ترس واکنشی خطرناک و غیرطبیعی از خود نشان خواهد داد. این اختلال با ترس از لمس کردن و یا دست زدن همراه است. Haphephobia به دو صورت روان درمانی و یا با استفاده از داروها مهار خواهد شد، بنابراین فرد باید در موارد لزوم یعنی مواردی که احساس ترس در فرد بیش از حد طول کشیده و وی را مجبور به واکنش‌های غیرطبیعی نماید، حتما به پزشک مراجعه کند تا پزشک متخصص با روش‌های درمانی پیشرفته بیماری فرد مبتلا را درمان نماید.

Source: http://asanteb.com