خواص آمله هندی برای کبد و بیماری های کبدی
گیاه آمله از تیره افور بیاسه (فرفیون) بوده که قسمتهای مورد استفاده این گیاه تمام قسمت های گیاه و میوهٔ گونه گیاه خشک مورد مطالعه انسانی قرار گرفته است و در عین حال آمله درختی است با برگهای ریز که بومی مناطق گرم آسیا (هندوستان) و مناطق جنگلی می باشد. هر چند همهٔ قسمتهای گیاه مورد استفاده قرار می گیرد ولی میوه آن بخاطر وجود ۲۰ برابر ویتامین C بیشتر نسبت به پرتقال خیلی با ارزش تر تلقی میگردد. آمله هندی P.emblica یکی از ترکیبات اصلی داروی معروف طب سنتی هند (آیرودیک) به نام تری فالا که شامل دو گونهٔ ادویه ترمینالیا می باشد. هر دو گونه آملهٔ P.amarus و P.niruri درختچه های کوچک که نهایتاً به بلندی ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر می رسد و در نواحی گرمسیری افریقا و آسیا یافت می شود. میوه گونه هندی آمله در زمانی که رسیده باشد برداشت می شود و کل گونه آن در زمانی که گل دادند برداشت می شوند. هم میوه و هم گل گیاه عموماً به صورت خشک مورد مصرف قرار می گیرند. به دلیل خواص آمله هندی برای کبد ما تصمیم گرفته ایم در این مطلب از مشخصات آن بیشتر صحبت کنیم.
خواص آمله هندی برای کبد چیست
ضد التهاب، محافظت کننده کبد، ضد ویروس، ضد مسمومیت کبدی، تقویت کبد، مُدر، قابض و ضد قارچ.
عملکرد خاص و خواص آمله هندی برای کبد و بیماری های کبدی:
ضد ویروس (خصوصاً مقابل ویروس هپاتیت B، غیرفعال کننده HBSAg، مهارکننده فعالیت HBSAg)، محافظت کننده کبد در مقابل بیماری و سموم شیمیایی، به عنوان تونیک (نوشیدنی نیرو بخش و تقویتی) کبد بکار میرود، از بین برنده مشکلات پوستی وابسته به هپاتیت، کمک به دفع از طریق کلیه و کاهش فشار کاری کبد، کاهش التهاب و تورم کبد.
کاربرد ویژه: در هپاتیت های ویروسی، التهاب پورتال کبد، تنظیم آنزیمهای کبد، کم اشتهایی، جوشی های پوستی در ارتباط با بیماری کبدی.
گیاه آمله از طریق آیورودیک (طب سنتی هند) مورد توجه محققان غربی قرار گرفت. بیشتر مطالعات علمی در هندوستان و تعدادی در ایالات متحده آمریکا، انگلستان، استرالیا و چین صورت پذیرفته است. گیاه دارویی آمله در عطاریها و فروشگاه ها براحتی در دسترسی نمی باشد.
خواص آمله هندی برای کبد در طب سنتی هند
در طب سنتی هند، گونه P.niruri به نام « بهمی آمله کی» شناخته می شود. کاربرد آن به عنوان خنک کننده گرمی، تصحیح کننده اعمال کبد مُدر و قابض شناخته شده است. برای یرقان، اسهال خونی و سیروز کبدی مصرف می شود. آمله یا همان P.emblica در طب سنتی هند به نام « آمله » و «آمالک » شناخته می شود. از لحاظ خواص شبیه به P.niruri میباشد که به علاوه خاصیت خنک کنندگی بیشتر، ملین، ضد نفخ و اشتهاآور نیز دارد.
خواص آمله هندی برای کبد در طب سنتی ایران
در کتاب مخزنالادویه عقیلی خراسانی آمله (P.emblica) با نام آملج آمده است و آن را میوه درختی هندی با طعم ترش، گسی و تلخی بسیار و حداکثر به بزرگی گردو معرفی کرده است. طب سنتی ایران میوه آمله را در دوم سرد و سوم خشک معرفی نموده است. بیشتر پرورده آمله در اول سرد و و در دوم خشک است. در افراد سرد مزاج توصیه شده که با دارچین یا مصطکی مصرف شود. میوه گیاه قابض بوده و مانع ریختن مواد به معده و امعاً، مانع تخریب اخلاط، خارج کننده سودا از بدن و فرو آورنده گرمای خون می شود که بدین واسطه باعث افزایش هشیاری، نشاط و تقویت قلب می شود. آمله در طب سنتی ایران محرک قوای جنسی، ضد استفراغ، رفع کننده عطش، حبس کننده خون بواسیر و ضد خونریزی، مقوی معده و امعاً، مسهل سودا و بلغم رقیق، شناخته می شود. آمله را مقوی حواس مغزی و برای اعصاب بسیار سودمند میدانند. نافع در مالیخولیا و در فراموشی نیز کاربرد دارد.
خوردن مربای عسلی آن و آشامیدن خیسانده آن مانع صعود بخارات معده به سر می شود. مربای عسلی آن قدرت یادگیری را افزایش میدهد. در بسیاری از مطالعات علمی صورت گرفته خاصیت ضد ویروسی این گیاه را علیه هپاتیت را تأیید کردند.
طریقه مصرف آمله برای درمان بیماری های کبد:
پودر:۱ قاشق چایخوری از پودر برگهای گیاه ۲ بار در روز، (۵ تا ۶ گرم ۳ بار در روز) داخل آب یا آب میوه.
کپسول: ۲ تا ۴ کپسول سایز “00” ۳ بار در روز
موارد منع مصرف و عوارض جانبی: ندارد
منبع: https://mag.asanteb.com/
