شیوع پدیده‌ی خون بازی در بین نوجوانان و اعتیاد به آن
خون بازی اصطلاحی است که این روزها نوجوانان به ویژه دختران، زیاد از آن نام می‌برند. در این رفتار نوجوان دست به جراحت بدن خود بوسیله تیغ یا شی ء برنده می‌زند. در این مطلب از مجله پزشکی آسان طب راجع به شخصیتهایی که به خون بازی علاقمند می‌شوند و اینکه علت خون بازی چیست را از لحاظ روانشناسی برایتان توضیح می‌دهیم.
بررسی عوامل مختلف خون بازی
ویژگیهای کانونی افراد دارای اختلال شخصیت مرزی:
- تکانشوری و بی ثباتی در روابط و خلق.
- برای نمونه، نگرش و احساسات نسبت به دیگران می تواند به شدت، بدون دلیل، و سریعاً تغییر کند، به ویژه از حالت هوا خواهی کاملاً آرمانی تا خشم های بی حد و حصر نوسان نشان دهد.
- در یک بررسی خصیصهٔ شخصیت مرزی عبارت بود از:
- تغییرات ناگهانی، عمده، و غیرمنتظره در خلق منفی؛
- حال آن که چنین مواردی در اختلال افسردگی عمده کمتر دیده می شد.
نشانه‌های افراد علاقمند به خون بازی چیست؟
خشم شدید افراد مبتلا به شخصیت مرزی غالباً باعث تباهی روابط می شود. افراد مبتلا به شخصیت مرزی به نشانه های جزیی هیجانی در دیگران حساسیت مفرط نشان می دهند. رفتار غیرقابل پیش بینی این اشخاص می تواند به شکل قماربازی، ولخرجی مواد نمایان شود. اشخاص مبتلا به شخصیت مرزی غالباً فاقد یک هویت واضح و منسجمند. گاهی در ابعاد ساسی هویت خویش نظیر ارزش ها اعتقادات و انتخاب های شخصی دچار نوسانات عمده ای می شوند.
بارزترین خصلت افراد دچار خون بازی
- آنان نمی توانند تنهایی را تحمل کنند.
- از رها شدگی می ترسند.
- خواهان توجه دیگرانند.
- احساس افسردگی و پوچی آن ها حالت مزمن دارد.
- ممکن است زمان های فشار روانی دچار نشانه های گذرای روانپریشی شوند.
- رفتار مرتبط با خودکشی یکی از موارد نگرانی خاص در شخصیت مرزی است.
- در یک بررسی معلوم شد که تقریباً ۷/۵ درصد از مبتلایان به شخصیت مرزی در خلال یک دورهٔ ۲۰ ساله دست به خودکشی میزنند.
علت خون بازی چیست ؟ لذت بردن از رفتارهای آسیب رسان به بدن
افراد مبتلا به شخصیت مرزی از لحاظ اقدام به رفتارهای خود آسیبی غیر مهلک نیز در سطح بالایی هستند. برای مثال، ممکن است پای خود را با تیغ خط بیندازند یا بازوهایشان را با سیگار بسوزانند، رفتارهایی که آسیب رسان هستند لیکن به ندرت باعث مرگ می شوند. دست کم دو سوم افراد مبتلا به شخصیت مرزی در برهه ای از زندگی خویش دست به جرح خویشتن میزنند. در خلال یک دورهٔ ۱۰ یا ۱۵ ساله، حدود سه چهارم مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی به ثبات می رسند و دیگر با ملاکهای تشخیصی مطابقت ندارند. نشانه های آسیب به خویشتن و خودکشی سریع تر از بقیهٔ نشانه ها نظیر گرایش به خشم و تکانشوری کاهش می یابند.
احوالات شخصیت‌های مرزی از زبان یک بیمار درمان شده
- آنها پیوسته افسرده و شدیدا معتاد هستند.
- بالاجبار تنهایند و مجرد.
- زندگی برایشان چیزی نیست مگر بد فرجامی های عاطفی مکرر.
- دائماً دارند معده شان را شستشو می دهند.
- دائماً در بزرگراه ها خودشان را جلوی ماشینها پرت می کنند.
- قیافه شان بسان نیمکت نشین های افسرده می ماند که در مسابقات فوتبال روی نیمکت با دستانی گره کرده در بغل نشسته اند و زخمهای روانی شان را هرگز نمی توان التیام بخشید.
- عزت نفس آنان به تلنگری بند است و روح و روانشان به قسمی از هم گسسته است که دیگر نمی توان آن را جمع کرد.
- درست مثل معمای جورجورکی پازل که چند قطعهٔ اصلی اش مفقود شده باشد.
- آنها بازیگران قابلی هستند و در هر نقشی که فرو بروند، آن را به نحو احسن اجرا می کنند، به جز نقش واقعی خودشان.
- تشنهٔ صمیمیت با دیگران اند و وقتی بدان دست مییابند، آن را از خودشان می رانند.
- عده ای عاشق صحنهٔ نمایش اند و برخی نیز این بازیگری خویش را به شیوهای ظریف به اجرا در می آورند…
- مرزی ها مشتریان وفادار مطب روانشناس ها هستند و امیدوارند تا مرهمی برای احساس پوچی خویش بیابند.
- آنها سراغ نوشداروهای شیمیایی می روند.
- مشت مشت قرصهای آرامبخش و ضدافسردگی را در حلق خویش می چپانند و بعد از آن نیز تازه به سراغ الکل و کوکائین می روند.
منبع: https://mag.asanteb.com
