درماتوفیتوز ، قارچ های درماتوفیتی و علائم آن

درماتوفیت‌ ها بسیار علاقه مند به کراتین می باشند. کراتین یک پروتئین می باشد که به وسیله سلول های پوست تولید می گردد و در لایه خارجی پوست به وجود می‌ آید. مو و ناخن نیز از کراتین تشکیل می گردند، به همین علت قارچ های درماتوفیتی قادر هستند پوست، مو و پنجه‌های حیوان و یا حتی انسان را آلوده نمایند. گربه‌ های هیمالیایی  و پارسی نسبت به دیگران بیشتر درمعرض خطر ابتلا به این بیماری می باشند.

درماتوفیت‌ ها

سه نوع درماتوفیت اصلی در انسان بیماری ایجاد می‌کنند که عبارتند از :

تریکوفیتون

اپیدرموفیتون فلوکوزوم : هرگز مو را مبتلا نمی‌ کند، اما گاهی  اوقات ناخن مبتلا می‌ گردد. 

میکروسپروم 

درماتوفیتوز در حیوانات

سه نوع درماتوفیتوز شایع در حیوانات ایجاد بیماری می‌ کنند و  از لحاظ عفونت‌ زایی و هاگ و کلونی متفاوت می باشند که عبارتند از :

میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) : معمولا از یک حیوان به حیوان دیگر منتقل می شود.

میکروسپوروم ژیپسیوم (M.gypsium) : از طریق خاک به حیوانات سرایت می کند.

تریکوفیتون منتاگروفیس : از طریق جوندگان مثل موش به حیوان منتقل می گردد.

نشانه های بیماری درماتوفیتوز

درماتوفیت‌ ها موجب سست شدن مو ها می گردند، به طوری که به راحتی موها ریزش پیدا می کنند و این ریزش موجب ایجاد حالت کچلی ( اغلب گرد یا سکه ای مانند ) در آن نواحی می‌ گردد. از علائم دیگر این قارچ‌ ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پوسته پوسته یا تیره شدن پوست
• جوش‌ های کوچک
• اگر پنجه‌ ها یا ناخن‌ ها به قارچ‌ های درماتوفیتی مبتلا گردند، می‌ توانند موجب بدشکل شدن ناخن یا ترشح مایع لزجی از پنجه‌ ها گردند.

بعضی از گربه‌ ها ممکن است حامل بیماری باشند، بدون اینکه از خود علائمی را بروز دهند که به آنها اصطلاحا گربه‌ های ناقل گویند که موجب انتقال بیماری به سگ ها و گربه های سالم می‌ گردند. همچنین قارچ‌ های درماتوفیتی قادرند باعث ایجاد ضایعات دانه‌ دانه مانند ریز بر روی پوست گربه ها گردند که در اثر ناز و نوازش در زیر دست حس می‌ شوند که آن ها را التهاب پوست ارزنیمی‌ می نامند.

تشخیص درماتوفیتوز

علائم ابتلا به قارچ های درماتوفیتی شبیه به چندین بیماری دیگر پوستی می باشد، بنابراین هیچگاه تشخیص نباید تنها بر اساس شکل و علائم ظاهری ریزش مو باشد. در صورت مشکوک شدن به بیماری با منشا قارچ درماتوفیتی، دامپزشک ابتدا با قرار دادن منطقه کچلی در زیر نور ماورا بنفش ( که به آن لامپ وود می‌ گویند ) می‌تواند تا حدودی بیماری را تشخیص بدهد. اغلب ضایعاتی که برخی از این درماتوفیت‌ها در اثر فعالیت خود ایجاد می‌کنند، زیر لامپ وود به رنگ سبز ملایم شبرنگ در مشخص می شود. به هر حال عدم وجود این دانه‌ های شب‌ رنگ سبز مساوی با عدم ابتلای حیوان نمی باشد و بعضی از درماتوفیت‌ ها از خود رنگی نشان نمی‌ دهند.

بهترین راه تشخیص قارچهای درماتوفیتی، برداشتن نمونه از پوست و موی محل درگیر و کشت دادن آن می باشد. برای انجام این آزمایش ساده، مقادیری از مو های قسمت آسیب دیده پوست به وسیله یک مسواک یک بار مصرف و یا به وسیله یک پونس بردارید و داخل ظروف مخصوص که حاوی مواد مغذی برای رشد این نوع قارچ‌ها می باشد (محیط کشت) می‌ گردد. اگر پس از مدتی (اغلب 5 الی 14 روز) درماتوفیت در محیط رشد داشته باشد، مشخص می‌ گردد که حیوان مبتلا به این بیماری می باشد.

درمان قارچ های درماتوفیتی