اثرات خنده ، شادی و شادمانی

اثرات خنده برای بدن ما بسیار زیاد است. خنده بر سلامت چسم و روح ما تاثیرگذار است. همه ما زندگی پرنشاط و شیرین را دوست داریم و آن را علت رشد، تکامل و تعامل در زندگی می دانیم و به کامیابی، سربلندی و موفقیت ابدی، عشق و علاقه می ورزیم و خواهان شادی و شادمانی خود و جامعه اطراف خویش هستیم. هر گاه از سختی ها و گرفتاریهای روزمره زندگی، بسیار ملول و خسته می شویم، در پی رفع و برخورد صحیح با این مشکلات و رفع آنها هستیم، در این زمان ناخوداگاه از آن دور کسی را می بینیم که به چهره درهم کشیده و عبوس ما می خندد و با فریاد بی صدا به ما می فهماند که بر مشکلات با خنده و شادی فائق شو و انصافا پس از تخلیه روحی توسط خنده و شادی به یک انبساط روحی عمیق دست پیدا می کنیم و نه تنها خود بلکه آینده خانواده و جامعه خویش را تضمین می نماییم و این از اثرات خنده است. در این بخش درباره فواید خنده و اثرات خنده اطلاعاتی را تقدیم می کنیم.

فواید خنده و اثرات خنده

ار ژرفای احساسات خویش خنده و شوخی را دست چین نموده و نشاط روحی و روانی را فراسوی بردباری و شکیبایی خود قرار می دهیم و از فرسودگی خاطر و پژمردگی گلبرگ وجودمان جلوگیری می کنیم و در پرتو آن به ارامش درونی و بیرونی رسیده و می توانیم به این خنده وشوخی های نشاط برانگیز با افراد و جامعه خویش برقرار کنیم و زمینه گفتگوی سالم و نشست و برخاست های فرح انگیز را ایجاد نماییم

از اثرات خنده اینست که با خنده و شادی می توان فرسخ ها از تنهایی غم انگیز فاصله بگیریم و مسیر زندگی خود را از غبار و تیرگی اندوه به سوی سعادت ، خوشبختی و نشاط تغییر جهت دهیم .

در این زمینه اگر برای معالجه ی بیماری افسردگی خود به طبیعت پناه ببریم طبیعت مانند طبیبی دلسوز و خندان ، به ما می گوید ، معالجه تو فقط خنده و شادی است .

ارسطو می گوید: شادمانی عبارت است از : پروراندن و رشد و نمود دادن عالی ترین صفات و خصایص انسانی است .

شکسپیر ادیب و نویسنده مشهور، شادمانی را در آغوش مهر و محبت جستجو می کند و می گوید : شادمانی در خانه ای است که مهر و محبت در آن مسکن دارد . در کنار این سخنان ، بوریس ساخالوف طبیعت را مادر تمامی شادیها و خوشی ها می داند و بر این اساس معتقد است : نشاط و شادمانی دارویی است که طبیعت به رایگان برای مداوای ما در اختیارمان گذارده است . و همه اینها از اثرات خنده است .

پروردگار بزرگ ویژگی رسول خدا ، حضرت محمد (ص) را نرمی و مهربانی دانسته و سنگدلی و قساوت را مایه پراکندگی اطرافیان او می داند .

حضرت علی (ع) اهل گفتگوهای شیرین و شوخی و مزاح با اصحاب بود و این روش را در جذب افراد بهتر می پسندیدند شوخی های ایشان متعادل و هدفمند بود نه آنکه پوچ و بی هدف باشد .

منبع :

asanteb.com