درمان بیماری کرون و نحوه پیشگیری از آن
بیماری کرون به عنوان یک اختلال خود ایمنی طبقه بندی می شود که در آن بدن شما آنتی بادی هایی تولید می کند که به خودشان حمله می کنند، از دیگر بیماری های خود ایمنی میتوان به آرتریت روماتوئید، لوپوس و پسوریازیس اشاره کرد. بیماری کرون یکی از بیماری های التهابی مزمن دستگاه گوارش است که باعث درد شکمی، اسهال مداوم، خونریزی مقعدی، یبوست و کاهش وزن می شود. در حالی که مرگ توسط بیماری کرون و یا عوارض آن نسبتا غیر عادی است اما مرگ و میر افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند نسبت به افراد سالم بالاتر است. در این مقاله، شما همراهان گرامی سایت آسان طب را با روش های پیشگیری و درمان بیماری کرون و التهاب روده آشنا می کنیم و در پایان انواع روش های جراحی را برای شما شرح خواهیم داد.
پیشگیری و چگونگی درمان بیماری کرون
از آنجا که علت بیماری کرون ناشناخته است، هیچ راهی برای جلوگیری از آن به طور موثر وجود ندارد، اما شما می توانید اقداماتی را برای کاهش علائم و درمان بیماری کرون انجام دهید. در بسیاری از موارد، تغییرات در رژیم غذایی، مدیریت استرس می تواند به جلوگیری از التهاب کمک کند. بیماران باید به توصیه پزشک در مورد داروها و تغذیه عمل کنند، تشخیص بیماری کرون در اسرع وقت با استفاده از تکنیک های تصویربرداری، کولونوسکوپی و سایر روش ها و درمان به موقع بیماری می تواند عوارض جدی را از بین ببرد و درمان بیماری کرون را تسریع بخشد.
یک شیوه زندگی سالم به شما کمک می کند تا علائم کرون را مدیریت کنید. علاوه بر داشتن یک رژیم غذایی سالم و کنترل استرس، ورزش کافی و ترک سیگار (در صورتی که سیگار میکشید) را در اولویت برنامه روزانه خود قرار دهید.
درمان بیماری کرون با رژیم غذایی مناسب
پزشک شما ممکن است مدت کوتاهی جهت درمان بیماری کرون، از تغذیه درمانی استفاده کند و آن را با داروهایی مانند سرکوب کننده های سیستم ایمنی بدن ترکیب کند. رژیم غذایی حاوی سبزیجات، میوه ها، روغن زیتون، ماهی نیز ممکن است خطر بیماری های التهابی روده را کاهش دهد.
تغذیه درمانی در بیماری کرون:
- هر چند غذاها باعث ایجاد بیماری کرون نمی شوند، اما از مواردی مانند آجیل و دانه ها، ادویه ها، غذاهای تند، کافئین، الکل، کره، مارگارین، سس، غذاهای سرخ شده و پرچرب، غذاهای فرآوری شده با طعم های مصنوعی، خانواده کلم مانند کلم بروکلی و گل کلم، حبوبات مانند لوبیا، محصولات لبنی (در صورت عدم تحمل لاکتوز) پرهیز کنید.
- خوردن وعده های غذایی کوچک، هر روز 5 یا 6 وعده غذا با حجم کمتر مصرف کنید به جای دو یا سه وعده با حجم بیشتر.
- آب و مایعات کافی بنوشید، اگر روده شما مایعات کافی نداشته باشد نمیتواند وظایف خود را به درستی انجام دهد.
- مکمل کلسیم و ویتامین D، استروئیدهای مورد استفاده برای درمان بیماری کرون می تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد، بنابراین ممکن است لازم باشد یک مکمل کلسیم یا ویتامین D مصرف کنید.
- مکمل آهن، اگر خونریزی مزمن روده دارید، ممکن است دچار کم خونی شوید و نیاز به مکمل های آهن داشته باشید.
- ویتامین B12، به جلوگیری از کم خونی کمک می کند و برای عملکرد مناسب سلول های عصبی ضروری است.
- پروبیوتیک ها، همچنین ممکن است برای کمک به بهبود روده مفید باشد.
هیچ نشانه ای وجود ندارد که آنچه واقعا می خورید باعث بیماری های التهابی روده میشود. اما بعضی از غذاها و نوشیدنی ها علائم شما را تشدید می کند. جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص تغییر رژیم غذایی جهت درمان بیماری کرون و التهاب روده به این لینک مراجعه کنید: تغذیه در بیماری کرون
8 روش مقابله با استرس در بیماری کرون
اگر چه استرس باعث ایجاد بیماری کرون نمی شود، اما می تواند علائم و نشانه های شما را بدتر کند. بیماری کرون فعال، تنشهای زیادی را ایجاد می کند و استرس علائم بیماری ها را از جمله بیماری کرون بدتر می کند. بهترین درمان برای استرس سرکوب التهاب است. هنگامی که التهاب نمی تواند سرکوب شود، بیماران افسرده و عصبانی می شوند. توجه داشته باشید که استرس مزمن منجر به التهاب می شود و حتی با بیماری هایی مانند سرطان ارتباط دارد.
استرس و اضطراب می تواند علائم بیماری کرون را بدتر کند. استرس همچنین می تواند باعث بروز زودرس بیماری های التهابی روده شود. هنگامی که سطح استرس افزایش می یابد، دستگاه گوارش ممکن است به درستی کار نکند و اسید بیشتری را ترشح کند که باعث تغییرات بافت روده میشود.
استراتژی های کاهش استرس:
- ورزش، حتی ورزش های ساده مانند پیاده روی می تواند به کاهش استرس کمک کند، افسردگی را کاهش دهد و عملکرد روده را نرمال کند. در مورد یک برنامه ورزشی که برای شما مناسب است با پزشک خود مشورت کنید.
- بیوفیدبک، این روش کاهش استرس ممکن است به شما کمک کند تنش عضلانی خود را کم کرده و سرعت ضربان قلب خود را با کمک دستگاه بازخوردی کاهش دهید. هدف این است که به شما کمک کند تا آرامش خود را بدست آورده و بتوانید به راحتی با استرس کنار بیایید.
- آرامش منظم و تمرینات تنفسی، یکی از راه های مقابله با استرس، استراحت منظم و استفاده از تکنیک هایی مانند نفس عمیق و آهسته برای آرامش است، در این خصوص شما می توانید کلاس های یوگا و مراقبه شرکت کنید.
- حفظ سلامت عاطفی نیز برای بیماران مبتلا به بیماری کرون بسیار مهم است. احساس ناخوشایند می تواند باعث ایجاد استرس و سخت تر شدن روابط اجتماعی شود. پشتیبانی از خانواده و دوستان ممکن است در درمان بیماری کرون مفید باشد.
- آواز خواندن یا پخش موسیقی
- خواندن یک کتاب مورد علاقه
- تماشای یک فیلم دلخواه
- رنگ آمیزی
ترک سیگار در بیماری کرون
سیگار کشیدن به طور قابل توجهی باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و سرطان می شود و همچنین شواهد مرتبط بودن سیگار با بیماری کرون در حال افزایش است. بیماری کرون در میان سیگاریها نسبت به افراد غیر سیگاری شایع تر است. سیگار کشیدن و نیکوتین موجود در آن می تواند اثربخشی دارو را کاهش دهد و باعث افزایش غلظت خون می شود. علاوه بر این، در افراد سیگاری عود علائم بیماری کرون بعد از جراحی ممکن است شدیدتر از افراد غیر سیگاری باشد و پاسخ ضعیفی به درمان پزشکی می دهند. طی تحقیقات انجام شده سیگاری ها احتمال بیشتری برای تولید پولیپ های روده ای دارند که می توانند سرطانی شوند و همچنین افراد سیگاری نیاز به دوزهای بالاتری از استروئیدها و داروهای دیگر جهت درمان بیماری کرون دارند.
همچنین باید در نظر داشت که اگرچه سیگار کشیدن ممکن است کمی برای کولیت اولسراتیو سودمند باشد، اما خطر ابتلا به بیماری ریه و بیماری قلبی عروقی را برای افراد سیگاری و دیگران در اطراف او افزایش می یابد.
مطالعات اخیر نشان می دهد که یک رویکرد درمانی با استفاده از داروی بوپروپیون وجود دارد که می تواند باعث ترک سیگار در افراد مبتلا به سیگار شود. بوپروپیون داروی ضد افسردگی است که فعالیت مغز را افزایش می دهد و معمولا یک ماه یا بیشتر طول میکشد تا اثر کند.
برخی از عوارض جانبی بوپروپیون
- خواب آلودگی
- سرگیجه
- سردرد
- خشکی دهان
- تحریک پذیری
- یبوست
سایر عوارض جانبی بوپروپیون عبارتند از تهوع، استفراغ و کاهش وزن که این موارد می توانند نادیده گرفته شوند زیرا با علائم بیماری کرون مشترک است، بوپروپیون همچنین ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد بنابراین در بیماران مبتلا به صرع توصیه نمیشود. حتما با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید آیا بوپروپیون بهترین درمان برای شما می باشد یا خیر.
درمان دارویی بیماری کرون
بیماری کرون باعث التهاب در روده کوچک می شود. بیماری کرون معمولا در قسمت پایین روده کوچک به نام ileum رخ می دهد، اما می تواند هر بخش از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد را درگیر کند. ذکر این نکته نیز قابل توجه است که طب سوزنی التهاب روده را در افراد مبتلا به بیماری کرون کم کرده، همچنین آسیب بافت را کاهش می دهد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد، بنابراین برای کاهش التهاب افرادی که از بیماری های التهابی روده ای مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو رنج می برند، می توان از طب سوزنی استفاده کرد.
درمان بیماری کرون شامل داروهایی برای سرکوب التهاب یا سیستم ایمنی بدن، آنتی بیوتیک ها، جراحی و اصلاح شیوه زندگی است. با توجه به انواع درمان های موجود، حتما با یک متخصص گوارش مشورت کنید تا بتوانید بهترین شیوه درمان بیماری کرون را انتخاب کنبد.
کرون یک بیماری مزمن است که نیاز به درمان مداوم دارد. درمان بیماری کرون بستگی به شدت آن و میزان دخالت دستگاه گوارش دارد و همچنین انتخاب دارو بستگی به شدت علائم، محل التهاب و وجود عوارض بیماری دارد. بیماری کرون و کولیت اولسراتیو به طور کلی با انواع داروهای مشابه درمان می شوند، هرچند ممکن است تفاوت های فردی در داروهای خاص یا نحوه پاسخ بیماران وجود داشته باشد.
اهداف درمان بیماری کرون عبارتند از:
- کاهش التهاب
- حفظ تغذیه مناسب و بهبود کیفیت زندگی
- سرکوب بیماری های التهابی فعال
- پیشگیری از عود مجدد بیماری
- درمان عفونت ها
- به تعویق انداختن یا جلوگیری از عمل جراحی
به طور کلی با داروهای مناسب، علائم در طی چند روز یا چند هفته اول برطرف می شود. اگر علائم همچنان ادامه داشته باشد، پزشکان اغلب به انسداد روده، آبسه یا یک خطا در تشخیص مشکوک می شوند.
دسته بندی داروها جهت درمان بیماری کرون:
- داروهای ضد التهابی
- آنتی بیوتیک ها
- استروئیدها
- ایمونومودولاتورها
- عوامل بیولوژیکی جدید
√ آمینوسالیسیلات
چندین آمینوسالیسیلات برای درمان بیماری کرون در دسترس هستند. 5-ASA های خوراکی عبارتند از: Balsalazide(Colazal) ،Olsalazine (DiPentum) Asacol و Pentasa ، مسالمین و سولفاسالازین (Azulfidine).
♦ سولفاسالازین
در بسیاری از موارد، داروهای ضد التهاب برای علائم خفیف تا متوسط استفاده می شود. شایع ترین این داروها سولفاسالازین است. با این حال، در بیمارانی که این دارو را نمیتوانند تحمل کنند، اغلب موارد دیگر 5-ASA مانند Asacol، Dipentum یا Pentasa تجویز می شود. عوارض جانبی داروهای ضد التهاب عبارتند از سردرد، سوزش سر دل، اسهال، تهوع و استفراغ.
√ آنتی بیوتیک ها:
آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال آمپی سیلین، سولفونامید، سفالوسپورین، تتراسایکلین، مترونیدازول) گاهی برای عفونت باکتریایی ناشی از فیستول، انسداد روده یا جراحی تجویز می شوند. شواهدی وجود دارد که آنتی بیوتیک ها در کولیت کرون موثرتر از ایلئیت کرون است.
آنتی بیوتیک های شایع تجویز شده عبارتند از: سیپروفلوکساسین (سیپرو) و مترونیدازول (Flagyl).
- مترونیدازول (Flagyl): یک آنتی بیوتیک برای درمان انگل ها و عفونت های واژینال تجویز می شود که مخصوصا جهت درمان بیماری کرون مفید است، مترونیدازول با الکل رابطه خوبی ندارد، بنابراین بیماران مصرف کننده باید از نوشیدن الکل جلوگیری کنند. مصرف مزمن مترونیدازول در دوزهای بالا با آسیب عصبی دائمی همراه است، بنابراین اگر بیمار احساس بیحسی یا سوزش در نوک انگشتان دست، انگشتان پا و دیگر اندام ها را داشته باشد باید مصرف آن را متوقف کند.
- سیپروفلوکساسین (سیپرو) (Ciprofloxacin Cipro): یکی دیگر از آنتی بیوتیک ها میباشد که معمولا در درمان بیماری کرون متوسط استفاده می شود. گاهی اوقات همراه با مترونیدازول برای بیماری کرون تجویز می شود، مخصوصا برای آبسه ها و بیماری های مقعد مفید است.
√ کورتیکواستروئیدها
- کورتیکواستروئیدها در سرکوب التهاب بسیار موثر هستند، پزشکان معمولا زمانی از کورتیکواستروئیدها استفاده می کنند که فرد به درمان های دیگر پاسخ نداده باشد.
- کورتیکواستروئیدها برای بهبود علائم کوتاه مدت (سه تا چهار ماه) استفاده میشود و پس از آن باید دوز مصرفی دارو کاهش یابد.
- کورتیکواستروئیدها در حدود 75 درصد از علائم بیماران مبتلا به کرون و کولیت اولسراتیو را بهبود می بخشد. این نوع دارو معمولا به بیماران بستری و افراد مبتلا به بیماری شدید کرون تجویز میشود، کورتیکواستروئیدهای خوراکی شامل پردنیزون، متیل پردنیزولون و هیدروکورتیزون میباشد.
- مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها می تواند عوارض جانبی جدی از جمله پف و موی اضافی صورت، آب مروارید، گلوکوم، دیابت نوع 2، فشار خون بالا، افزایش وزن، افزایش حساسیت به عفونت، نوسانات خلقی و پوکی استخوان همراه با شکستگی داشته باشد.
- از آنجا که پوکی استخوان یک عارضه رایج از بیماری کرون است، همه بیماران باید به صورت دوره ای توسط اسکن تراکم استخوان بررسی شوند. این موضوع به ویژه در مورد کسانی که از داروهای کورتیکواستروئید مصرف می کنند، صادق است. در اینگونه افراد مکمل کلسیم و ویتامین D نیز برای محافظت از استخوان توصیه می شود.
√ درمان های بیولوژیک
امروزه بسیاری از بیماران از داروهای جدیدی به نام بیولوژیک استفاده می کنند که آنتی بادی های زنده هستند که به بیماران داده می شود تا به سلول های ایمنی بدنشان در مبارزه با التهاب کمک کند. طی تحقیقات انجام شده پزشکان دریافتند که که بیولوژیک در کاهش التهاب و درمان بیماری کرون مفید است. تحقیقات همچنین نشان می دهد که بیولوژیک می تواند به طور موثر باعث بهبود بیماری در افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو (UC) شود. این درمان آخر راه درمان بیماری کرون است که بیماران به سایر درمانها پاسخ نداده باشند.
√ ایمونومودولاتور
طبقات دیگر داروها شامل ایمونومودولاتورها هستند که کمک می کنند تا پاسخ التهابی سیستم ایمنی بدن کاهش یابد و به تقویت سیستم ایمنی بدن میپردازد، در واقع Immunomodulators داروهایی هستند که سیستم ایمنی بدن را تضعیف یا سرکوب می کنند. در حالی که سیستم ایمنی، بدن را از باکتری ها، ویروس ها و دیگر مهاجمان مضر محافظت می کند، فعال شدن سیستم ایمنی بدن باعث التهاب می شود. به نظر می رسد که ایمونومودولاتورها موثرتر از استروئیدها باشد.
داروهای مدولاتور ایمنی شامل (Infliximab (Remicade) ،Adalimumab (Humira و (Certolizumab pegol (Cimzia ، ناتالیزوماب (Tysabri) و ودولیزومب (انتیویو)، آزاتیوپرین (Azasan، Imuran) و مرکاپتوپورین (Purinethol، Purixan) ، متوترکسات (Rheumatrex) می باشد که در ادامه به شرح آنها میپردازیم
♦ ناتالیزوماب (Tysabri) و ودولیزومب (انتیویو)
این داروها با متوقف ساختن مولکول های سلول ایمنی و جلوگیری از اتصالشان به سلول های دیگر در پوشش روده کار می کنند. از آنجا که natalizumab با یک خطر نادر اما جدی همراه با لکوآنسفالوپاتی یک بیماری مغزی است که معمولا به مرگ یا ناتوانی شدید می انجامد، بنابراین بیمار باید در یک برنامه ویژه برای استفاده از آن شرکت کند. ودولیزومب اخیرا برای درمان بیماری کرون تایید شده است. آن را مانند ناتالیزوماب کار می کند، اما به نظر می رسد خطر ابتلا به بیماری های مغزی را افزایش دهد
♦ (Infliximab (Remicade) ،Adalimumab (Humira و (Certolizumab pegol (Cimzia
این داروها، به نام مهار کننده های TNF یا بیولوژیک، با خنثی سازی پروتئین سیستم ایمنی به عنوان فاکتور تومور ناباروری (TNF) شناخته میشود. این داروها برای افراد دارای بیماری کرون متوسط تا شدید کاربرد دارد. افرادی که بیماری قلبی دارند باید قبل از مصرف سرتولیزوماب پگل با پزشک خود مشورت کنند. عوارض جانبی شامل درد عضلانی، تب، گلودرد و سردرد می باشد.
♦ آزاتیوپرین (Azasan، Imuran) و مرکاپتوپورین (Purinethol، Purixan)
این داروها برای درمان بیماری التهابی روده بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در هنگامی که از این داروها استفاده میکنید نیاز به پیگیری دقیق با پزشک خود دارید و خون خود را به طور مرتب بررسی کنید تا عوارض جانبی مانند مقاومت به عفونت و التهاب کبد را کاهش دهید. آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین درصد نیاز به کورتیکواستروئیدها را کاهش میدهد و دارای عوارض تهوع و استفراغ در بعضی موارد میباشد.
♦ متوترکسات (Rheumatrex)
این دارو گاهی برای افراد مبتلا به بیماری کرون که به داروهای دیگر مانند 6-MP یا آزاتیوپرین پاسخ نمی دهند استفاده میشود به طور معمول به صورت خوراکی یا تزریق عضلانی و زیر پوستی یکبار در هفته تجویز می شود. متوترکسات ممکن است موجب بروز پنومونی شود که در این صورت اغلب سرفه رخ میدهد و تنفس دشوار است. مصرف طولانی مدت متوترکسات گاهی باعث سرکوب مغز استخوان میشود، همچنین متوترکسات می تواند آسیب کبدی، به ویژه در بیمارانی که مدت زیادی است تحت درمان هستند و در افرادی که از الکل استفاده می کنند یا بیماری کبدی پیش از مصرف متوترکسات دارند، ایجاد کند.
جراحی در بیماری کرون
در صورتی که افراد مبتلا به بیماری کرون با تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی، درمان دارویی یا درمان های دیگر موفق به بهبود علائم بیماری خود نشدند پزشک ممکن است عمل جراحی را جهت درمان بیماری کرون توصیه کند. تقریبا نیمی از افرادی که بیماری کرون دارند جهت درمان بیماری کرون حداقل به یک عمل جراحی نیاز دارند. با این حال جراحی، بیماری کرون را درمان نمی کند فقط باعث بهبود علائم میشود، تقریبا 70 درصد افراد مبتلا به بیماری کرون حدودا 10 سال پس از تشخیص باید عمل جراحی انجام دهند. مزایای جراحی برای درمان بیماری کرون معمولا موقت است، بهترین روش این است که به دنبال جراحی، دارو نیز جهت عدم بازگشت بیماری مصرف شود.
اگر پزشک شما بافت سرطانی را در روده بزرگ پیدا کند، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. افراد مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دارند، اما از بین بردن برخی از بخش های کولون ممکن است به جلوگیری از این نوع سرطان کمک کند. همچنین اگر بیماری کرون عوارضی را ایجاد کند ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید.
این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:
- آبسه و انسداد روده
- فیستول
- مگاکولون سمی
- خونریزی غیر قابل کنترل
انواع جراحی برای درمان بیماری کرون
♦ جراحی رزکسیون، که شامل حذف قسمت آسیب دیده روده است، پس از برداشتن بخش مورد نظر، دو انتهای روده سالم با استفاده از یک روش جراحی به نام آناستوموز متصل می شوند. این روش شایع ترین نوع عمل جراحی است.
♦ جراحی کولکتومی، که شامل حذف بخش های روده بزرگ در بیمار می شود. اگر بیماری کرون شما شدید باشد و روی کولون تاثیر بگذارد، ممکن است لازم باشد کولون برداشته شود.
♦ جراحی پروکتوکولکتومی، که شامل برداشتن روده بزرگ و راست روده است.
♦ جراحی استریکچرپلاستی (Strictureplasty) : در این نوع جراحی هیچ بافتی از روده از بین نمیرود و حذف نمیشود فقط قسمت هایی از روده که مسدود شده است گشاد میشود و تنگی روده کوچک برطرف میشود.
جراحان می توانند اکثر این روش ها را با استفاده از لاپاراسکوپی انجام دهند. این روش ها شامل برش های کوچک و استفاده از ابزار و دوربین های ویژه برای مشاهده داخل بدن شما می باشد.
منبع: https://mag.asanteb.com
