درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با 4 حس حیاتی مختلف

بینایی ، شنوایی، تلفظ، چشایی، بویایی و حس لامسه نقش حیاتی را در زندگی روزمره ی طوطی  ها بازی می کنند. پرندگان حس چشایی ضعیفی دارند، اما در عوض دارای حس شنوایی فوق العاده ای می باشند . منقار و پوست طوطی ها دارای گیرنده های مختلف حسی شامل لمسی، گرما و درد هستند که به پرنده اطلاعات بیشتری در مورد محیط اطراف می دهند. در ادامه ی این مقاله در مورد درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با 4 حس مختلف شنوایی ، چشایی یا ذائقه ، بویایی و ملامسه صحبت خواهیم کرد.

درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها 

طوطی ها هم دنیا را از راه های شبیه به پستانداران و هم از راه های متفاوت از پستانداران تجربه می کنند. این واضح است که بینایی، شنوایی، تلفظ، چشایی، بویایی و حس لامسه نقش حیاتی را در زندگی روزمره ی طوطی  ها بازی می کنند. اغلب رفتار های عادی و غیر عادی طوطی ها را از طریق اینکه چگونه این پرندگان دنیای پیرامون خود را درک می کنند بهتر می توانید بشناسید. مطالعات بیشتر در مورد درک حواس در طوطی ها می تواند دانش ما را وسعت بخشیده و ما را در بهبود زندگی این نوع از حیوانات با شکوه تواناتر سازد.

درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با حس چشایی

جوانه های چشایی در اغلب گونه های پرندگان در قاعده زبان وجود دارند. در مقایسه با پستانداران، پرندگان حس چشایی ضعیفی دارند، در حالی که انسان حدود نه هزار جوانه چشایی دارد، طوطی ها در حدود سیصد الی چهار صد عدد جوانه چشایی دارند. طوطی ها تعداد جوانه چشایی قوی تری نسبت به سایر پرندگان مانند مرغ با 250 الی 350 عدد و کبوتر با 37 الی 75 عدد، دارند .
بر طبق تحقیقات انجام شده در مجله ی پزشکی آسان طب ؛ مزه ها می توانند بر انتخاب و مقدار مصرف غذا تاثیر گذار باشند. با این حال که ثابت شده است اکثر پرندگان می توانند به آسانی مزه نمک و اسید را تشخیص بدهند، اما مواد شیرین اثر محرک مؤثری ندارند. پاسخ دهی به مزه های مختلف در پرندگان بسیار گسترده می باشد. مرغ عشق و برخی طوطی ها مواد آبکی شیرین را به آب بیشتر ترجیح می دهند.
با وجود اینکه باید مطالعات بیشتری برای اهمیت ترجیح دادن مزه ها در طوطی ها انجام گردد، تردیدی وجود ندارد که مزه ها در انتخاب و یا عدم انتخاب غذا در طوطی ها نقش بازی می کنند .

درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با حس شنوایی

پرندگان برای تشخیص شکارچی و شکار خود، جهت یابی کردن در آسمان و فضای اطرافشان و ارتباط با هم نوعان خود به توانایی حس شنوایی متکی می باشند. آواز ها و صدا هایی که به وسیله پرندگان تولید می گردند از جمله پیچیده ترین ارتعاشات صوتی شناخته شده می باشند و این پیچیدگی باعث ایجاد اشتیاق بیشتری نسبت به درک اینکه چگونه پرندگان می توانند بشنوند، در انسان می شود.
آناتومی گوش در پرندگان دارای تضاد های مشخص با آناتومی گوش اغلب پستانداران است. این تفاوت ها شامل عدم وجود گوش خارجی در پرندگان، استخوان گوش میانی منفرد (در پستانداران این قسمت شامل ۱۳ استخوان است) و گیرنده های شنوایی بسیار کوتاه تر در بافت پوششی گوش داخلی است.
اپیتلیوم کوتاه حسی در پرندگان، احتمالاً نشان دهنده میزان محدودیت های شنوایی در مقایسه با پستانداران می باشد. تفاوت شگفت آور دیگر بین پستانداران و پرندگان در سازماندهی سلول های مودار حسی در اپیتلیوم شنوایی می باشد. نتیجه عملکرد این تفاوت ها مبهم است، اما در مغایرت قابل توجه با سلول های مویی پستانداران این سلول ها در پرندگان دارای قابلیت ترمیم پس از آسیب های در معرض صدای شدید قرار گرفتن و یا مسمومیت های دارویی می باشند . این خاصیت سلول ها در ترمیم خودشان بسیار شگفت انگیز می باشد. پرندگان شنوایی خود را با احیای سلول های مو دار خود دوباره به دست می آورند . 

پرندگان به طور معمول، به استثناء شکارچی های شبانه نظیر جغد، در درک صداهای از راه دور قوی نمی باشند. به علت سر های کوچکشان و گوش های نزدیک به همشان، تفاوت های زمانی و تفاوت های شدت بین صداهایی که به گوش های یک پرنده می رسد، بسیار ناچیز می باشد.
پیچیدگی های جسمانی و ساختارهای فرکانس بسیاری از تلفظ ها در پرندگان این تردید را بر می انگیزد که امکان دارد پرندگان دارای توانایی های اختصاصی بسیار خوبی برای تشخیص تفاوت های کوچک در فرکانس، دامنه ها و خصوصیات فیزیکی صداها باشند. انسان می تواند یک دسی بل تفاوت در شدت صدا های خالص را تفکیک کند در حالیکه پرندگان معمولا نیاز به تفاوتی بین 2 الی 5 دسی بل را دارند .

درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با حس لامسه

منقار و پوست طوطی ها دارای گیرنده های مختلف حسی شامل لمسی، گرما و درد هستند که به پرنده اطلاعات بیشتری در مورد محیط اطراف می دهند. افزوون بر آن ها گیرنده های لرزشی نیز در پوست، منقار و پاها که تعداد زیادی را شامل می گردند ، پیدا می شوند. این گیرنده ها در نزدیکی فولیکول های پر و عضلات وابسته به فولیکول ها وجود دارند که موقعیت پر ها را در ارتباط با بدن مخابره می کنند .
نوع دیگری از گیرنده ها که در پرندگان وجود دارد گیرنده های مکانیکی می باشند که توانایی طوطی ها در خرد کردن غذا توسط منقار و پا های آنها وابسته به آن می باشد. گیرنده های مکانیکی حساس در پاهای طوطی ها امکان دارد به آن ها برای حس کردن زمین لرزه که برای صاحبانشان غیر قابل لمس است کمک کنند .
بی نظمی پر ها امکان دارد توسط گیرنده های مکانیکی مشخص گردد و باعث تحریک رفتار خود آرایی در پرنده بشود . کنترل و الگو های پرواز ممکن است به وسیله گیرنده های مکانیکی که تلاطم و ارتعاشات ناشی از جریان های هوا را تشخیص می دهند تنظیم گردد.

گیرنده های دمایی پرندگان احتمالاً پایانه های عصبی آزادی می باشند که در پوست، به خصوص در منقار و زبان قرار دارند. گیرنده های دمای پوست در همکاری با گیرنده های دمای بدن هستند و آن هایی که در منقار می باشند ممکن است مسئول تنظیم دما در هنگام خوابیدن بر روی تخم باشند. گیرنده های درد به تحریکات مکانیکی و دمایی پاسخ داده و در منقار و پوست حاضر هستند. بر طبق تحقیقات انجام شده ؛ پرندگان به درد، هم با واکنش گریختن و هم با پاسخ بی حرکتی پاسخ دهند و این پاسخ ها امکان دارد با وساطت انواع مختلف گیرنده های درد همراه باشد. در مجموع مطالعات قطع نوک نشان می دهند که پرندگان ممکن است بتوانند در این حالت درد مزمن را تحمل کنند.

درک دنیای پیرامون توسط طوطی ها با حس بویایی

گیرنده های حفره بویایی به طور معمول در قسمت پشتی بینی وجود دارند . تار های عصبی گیرنده ها از میان اپیتلیوم بویایی به سوی منطقه ای در داخل مغز به نام پیاز بویایی حرکت می کنند که در طوطی ها در مقایسه با سایر گونه های پرندگان به طور ملموسی کوچک تر می باشند. گونه های مختلف پرندگان با پیاز بویایی کوچکشان، دارای آستانه های بویایی وسیعی هستند. در مقایسه با پستانداران مثل انسان، سگ و موش ها، پرندگان اثبات کرده اند که گنجایش بویایی قابل مقایسه ای در یادگیری های شرطی دارند .
اگرچه مطالعات در مورد توانایی های بویایی طوطی سانان کم می باشد، گونه های مختلف پرندگان از نشانه های بویایی برای جهت یابی ، یافتن محل غذا ، مسیر یابی و بازگشت به لانه، تولید مثل و همین طور پرورش جوجه ها و انتخاب مصالح خانه سازی استفاده می کنند .

منبع : https://mag.asanteb.com