آسیب به بیضه در مردان باعث چه مشکلاتی می شود؟
بسته به زمانی که فرد دچار آسیب به بیضه می شود بیضه ها درجات متفاوتی از آسیب را دچار می شوند. چنانچه اختگی قبل از بلوغ اتفاق بیافتد، یعنی قبل از اینکه تأثیر هورمون تستسترون نمود پیدا کند، فرد دچار ناتوانی کامل است.در ادامه در این بخش از مجله پزشکی آسان طب برای شما راجع به مشکلات آسیب به بیضه توضیح می دهیم.
برای چنین فردی هیچ رشد جنینی متصور نیست . آلت تناسلی کوچک خواهد ماند، متعاقباً بدن بی مو بوده، صدا بسیار زیر است.
ظاهر فیزیکی او غیر طبیعی می شود چون که هورمون تستسترون بر رشد عمومی بدن نیز تأثیر میگذارد.
او حین رشد بلند قامت، لاغر، پریده رنگ و بدهیبت و بدجنس خواهد شد. صفت آخر در او بارز است.
در خاورمیانه، از خواجه ها برای حفاظت از حرمها استفاده می شد، همین امر آنها را به مراتب بدجنس تر و به قولی آب زیر کاه تر می کرد.
تعداد قابل توجهی از پسران را قبل از بلوغ اخته می کردند تا صدایشان در یک دامنهٔ زیر باقی بماند. اینکار خصوصاً در قرون وسطی رواج داشت، اما تا اواخر قرن نوزدهم نیز انجام می شد.
اگر آسیب به بیضه ها بعد از رشد کامل جنسی رخ دهد چه خواهد شد؟
نتایج بسیار جالب توجه و کمی متفاوت است. در طول جنگ جهانی دوم این مشکل دقیقاً مورد بررسی قرار گرفت -با سپاس از مغز متفکر یک مهندس ناشناس.
در طول آخرین مرحلهٔ جنگ، آلمانی ها سلاحی به نام مین اختگی ساختند.
این سلاح یک مین زمینی با حملهٔ انفجاری دو زمانه بود. هنگامی که یک پیاده نظام بد اقبال قدم روی آن می گذاشت. انفجار اول صورت می گرفت و مین را درست به زیر میان تنه پرتاب می کرد.
سپس انفجار دوم صورت می گرفت و بیضه ها را از بین میبرد.
این سلاح موفقیت تاکتیکی کمی به دنبال داشت. سربازان هوشیارانه از پیشروی در منطقه ای که دارای این مینها بود سر باز میزدند.
در مواردی که بیضه ها کاملاً تخریب شده اما آلت تناسلی نسبتاً سالم بود برخی مردان دچار مشکل نشدند. آنها توانایی یک نزدیکی طبیعی را داشتند.
در نیمی از موارد که بیضه هایشان تخریب شده بود، علائم اختگی به سرعت ظهور کرد.
آلت تناسلی کوچکتر شد
موهای بدن کم شده
توانایی جنسی از بین رفت
و عقیمی مسلم شد
تغییرات مغزی نیز رخ میداد.
رابطهٔ جنسی غیر ممکن بود، نه ایستایی، نه اسپرم، نه اوج لذت جنسی و نه انزال، هیچ چیز.
در مورد نیمهٔ دیگر که توانایی شان را از دست نداده اند چه؟
درک این مسئله در ابتدا مشکل بود. در برخی موارد ایستایی آلت تناسلی آنقدر که لازمهٔ یک نزدیکی است، قوی و تکرار شونده نبود.
آنان گرچه در اثر آسیب به بیضه عقیم بودند همچنان توانایی جنسی داشتند. ایستایی، لذت جنسی و انزال همگی قاعدتاً از بین رفتند.
پزشکان آنها قادر به توضیح این تناقض نبودند. آنها وضعیت اتومبیلی را داشتند که بدون سوخت – بدون بیضه – می راند، و همچنان به فعالیت جنسی خود ادامه میدادند با پیشرفت تحقیقات به نظر می رسید مردانی که دارای همسر یا معشوقه بودند وضعیت بهتری دارند.
افراد عقیم از منبع دیگری هورمون تستسترون دریافت می کنند.
غدد فوق کلیوی (آدرنال) که دو تودهٔ کوچک از بافت متصل به بالای کلیه هستند. منبع دیگری از هورمون جنسی مرد می باشند. در حدود نیمی از موارد این غدد میزان هورمونی را که برای ادامهٔ فعالیت جنسی لازم است تولید می کنند. بقیهٔ
اگر تزریق تستسترون ناتوانی جنسی در این بیماران را درمان کند، پس چرا برای همهٔ مبتلایان تجویز نمی شود؟
اولاً غدهٔ سومی هم در بدن وجود دارد که بر تولید هورمون تستسترون اثر میگذارد،
بخش عمدهٔ تستسترون توسط بیضه ها و مقدار کمتری هم توسط غدهٔ آدرنال ساخته میشود.
به هر جهت توزیع کنندهٔ این هورمون غده هیپوفیز است که در پایهٔ مغز جای دارد.
چنانچه دو غدهٔ مولد بیش از حد هورمون تولید کنند، هیپوفیز تولید آن را کند یا متوقف میسازد.
اگر ترشح هورمون بسیار سخت باشد، در این حالت هیپوفیز به سختی میتواند ترشح را افزایش دهد. به عبارتی کند و یا متوقف کردن ترشح برای هیپوفیز به مراتب ساده تر از سرعت بخشیدن آن است.
اینجا آغاز مشکل است. اگر بیمار به علت ترشح کم یا نامناسب، غدد خود، دچار کمبود هورمون شود، تزریق تستسترون به داخل عروق خونی هیپوفیز را وادار می کند که کار بیضه ها و آدرنال ها را متوقف سازد.
بدن کاملا تحت تأثیر این وضعیت و آتروفی (تحلیل رفتن) غدد فوق قرار میگیرد.
