رژیم اتکینز و رژیم های مشابه آن
رژیمهای غذایی پر چرب به مدت یک قرن برای درمان دیابت نوع ۱ استفاده می شد. این دیابت از کودکی با عدم تولید انسولین از پانکراس آغاز می شود. از آنجا که بدن میتواند قند خون خود را به منظور تغذیه مغز از پروتئین نیز تولید کند از این رو، بدون توجه به نوع رژیم غذایی، انسولین چندین نقش را در بدن به عهده دارد. افراد با دیابت نوجوانی (دیابت نوع ۱) تا پیش از کشف انسولین، بدون استثنا میمردند و هیچ رژیمی برای آنها کارساز نبود. در آغاز بزرگسالی یا دیابت نوع ۲، که نوعا در زندگی تا اندازه ای دیرتر رخ می دهند، رژیم غذایی و فعالیت ورزشی اغلب می تواند به طور کامل مشکلات ایجاد شده در آنانی را که اضافه وزن دارند، کنترل نماید. این موارد و سایر رهنمودها، شماری از محققان را به ارتباط مستقیم و یا غیرمستقیم اضافه وزن با تولید انسولین مشکوک ساخت. دکتر رابرت آتکینز یکی از نخستین کسانی بود که تغدیه را با عدم توجه به ساز و کارهای انسولین با حذف کربوهیدرات از رژیم غذایی و مصرف چربی و پروتئین رواج داد. در رژیم اتکینز مقدار مصرف پروتئین و چربی بالاست.رژیمهای با پروتئین بالا، چربی پایین و کربوهیدرات بسیار پایین، مدتی مرسوم بوده است، اما این گونه رژیمها مکانیسم انسولین را قطع نمی کنند. در حالت کلی، علت استفاده از آنها در رابطه با تولید انرژی است.
رژیم های غذایی مشابه رژیم اتکینز
به گزارش مجله پزشکی آسان طب در رژیم غذایی استیلمن نشان داده شده که مولکولهای پروتئینی بسیار بزرگ اند و به عنوان غذا و برای تولید انرژی زیاد مصرف می شوند. این رژیم فرد را وادار به مصرف حداقل ۸ لیوان آب در روز می کند که برای دفع محصولات زاید تولیدی ناشی از مصرف پروتئین و ناشی از اکسیداسیون چربی بدن ضروری است. رژیم مشابه آن، رژیم غذایی معروف اسکار اسدل است، که تنها برای ۲ هفته برنامهریزی شده است. هر دو رژیم، شدیدا مصرف کربوهیدرات را منع کردهاند و بعضی اوقات مصرف چربی را نیز شدیدا محدود می کنند. هر دو رژیم، در کوتاه مدت باعث کاهش وزن می شوند. ولی همانطور که پیش از این گفته شد، مصرف مقدار زیاد پروتئین برای بدن بسیار سنگین است.رژیم اتکینز در مقایسه با رژیم اسکاراسدل مصرف نامحدودی چربیها را مجاز میداند، اما در مورد کربوهیدرات محدودیت دارد و این بر طبق هیچ شکی وجود ندارد که رژیم اتکینز سبب کاهش وزن می شود.
مشکلات و مضرات رژیم اتکینز
زمانی که بدن شروع به استفاده از کتون بادیها می کند، گرسنگی و اشتها از بین رفته و ذخایر چربی برای انرژی مصرف می شوند (اسیدهای چربی که توسط کبد از چربیها تولید شدهاند، به عنوان منبع انرژی هستند). افرادی که اضافه وزن دارند در انتقال چربیها از ذخایر چربی به داخل خون برای تولید انرژی در فعالیت ورزشی یا برای سایر مقاصد دارای مشکلاتی هستند بنابراین رژیم غذایی با اعمال فشار بر بدن در جهت به حرکت در آوردن چربیها، از راه های متابولیکی مختلفی عمل می کند. افرادی که رژیم اتکینز را مانند طرفداران رژیم غذایی پریتیکین ادامه داده اند، شاهد کاهش تولید انسولین، کاهش فشارخون و عدم بروز نوسانات اخلاقی رفتاری بودهاند. انتقادات معمولی از رژیم غذایی آتکینز شامل هشدار درباره صدمات کلیوی و خطرات قلبی – عروقی است. خود دکتر ازرین نیز از رژیم آتکینز به خاطر مجاز دانستن مصرف نامحدود چربی، که ممکن است منجر به تولید کتوزیس شده (و سبب ایجاد کم آبی شود) و سبب تغییرات شیمیایی خونی مانند کاهش pH و تخلیه کلسیم می شوند، انتقاد کرده است. از آنجا که رژیم آتکینز مصرف تمام کربوهیدراتها را محدود نمی کند، بنابراین این گونه یک طرفه انتقاد کردن منصفانه نیست. مبنای رژیم اتکینز آن است که فعالیت آنزیمهای کاتابولیک چربی افزایش یافته و با آغاز ترشح هورمون آنابولیک انسولین عملکرد این آنزیمها مختل می شود. انسولین هورمونی است که برای کاهش قند اضافی موجود در خون ترشح می شود. رژیم اتکینز مصرف روزانه ۶۰ گرم کربوهیدرات را مجاز میداند حدود v پوند که بین سه وعده غذایی تقسیم می شود بسیاری از پزشکان ادعا می کنند که رژیم اتکینز نسخه رژیمی اشتباهی است، چون این رژیم غذایی در مقابل نگرشی های اخیر، فقط مصرف چربی را پیشنهاد می کند.
استفاده از رژیم اتکینز در ورزشکاران
رژیم اتکینز اگرچه می تواند، نشان دهد که موجب افزیش لیپید خون نمی شود ولی کار چندان ساده ای نیست. شماری از بدن سازان برجسته در فدراسیون جهانی بدن سازی، به استفاده از رژیمهای مشابه رژیم اتکینز سازگار شده اند (این افراد تقریبا ۴۰ درصد کالری خود را از پروتئین و ۶۰ درصد آن را از چربی به دست میآورند)، تا چربی بدن خود را کم کرده و عضله سازی نمایند! احتمال دارد این رژیم نقش درمانی ارزشمندی داشته باشد. رژیم رژیم اتکینز در سال ۲۰۰۳، از منتقدان و حتی در نشریات معتبر پزشکی مانند نشریه پزشکی جدید انگلستان، توجیهات زیادی را به خود دید. در ۷ جولای ۲۰۰۲ نیویورک تایمز مقاله ی گری تابس را منتشر کرد که نکات اساسی در رژیم آتکینز را مفصل بیان کرد و انجمن پزشکی ایالات متحده که به شدت رژیم آتکینز را زیر سوال برده بود را محکوم و به دفاع از بعضی جنبههای مثبت و مفید رژیم آتکینز پرداخت. با وجود دفاع تابس از رژیم غذایی آتکینز، همچنان دوگانگی در استفاده از این رژیم وجود دارد. در رابطه با موضوع اضافه وزن، اختلاف نظر زیادی وجود دارد. چاقی ناشی از مصرف بالای چربی است. اگر ما چربی کمتری بخوریم، ضمن کاهش در وزن،عمر طولانی تری خواهیم داشت. عاملی که ما را چاق می کند چربی نیست، بلکه کربوهیدرات است و اگر ما کربوهیدرات کمتری بخوریم، وزن خود را کاهش داده و طول عمرمان افزایش خواهد یافت. تابس سعی داشت تا توضیحات دیگری برای چاقی علاوه بر توضیحات رژیم اتکینز ارایه نماید و رژیم های غذایی کم چرب را که سال هاست توسط پزشکان به عنوان عامل سلامتی توصیف شده است را توسعه دهد. از حدود ۵ سال پیشی، استفاده از رژیم غذایی کم چرب به طور گسترده ای رواج یافته است. تابس گزارشهای دیگری دارد که در آنها کربوهیدرات به جای چربی عامل چاقی عنوان شده است. از این رو خطر بدنامی علمی کربوهیدراتها وجود دارد.
هورمون درمانی و تشابه آن با رژیم اتکینز
موضوع مشابه با آن پس موضوع هورمون درمانی در زنان است.در حالت کلی تحقیقات پزشکی هورمون درمانی را بسیار مضر تشخیص داده است. هورمون درمانی نمونه ای از تفاسیر رژیمی پرطرفدار است. مدعیان هورمون درمانی تا به امروز هیچ دلیل علمی برای تایید ادعاهایشان ارایه نکرده اند و تا به امروز هیچ دانشمند نیکنامی خود را برای انجام آزمایش های مورد نیاز برای به آزمون گذاشتن آن فرضیه (این که کربوهیدرات نقش اصلی را در چاقی دارد) در معرض خطر قرار نداده است. تعداد اندکی از محققان مثل لورن کوردین از دانشگاه ایالتی کلورادو، مدتهاست که مخالفت خود را مبنی بر توصیه رژیمهای خاصی در رابطه با فایده کربوهیدراتها و بدی چربیها عنوان کرده است. با این وجود، کربوهیدراتها در هرم غذایی عملا دست نخورده باقی مانده بود تا اینکه محققانی مانند والتر ویلت از دانشگاه پزشکی هاروارد این موضوع را بررسی کرد. تحقیقات علمی جدید خاطرنشان می کنند که چاقی فراگیر اخیر که در اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شد با این تصور که تمامی چربیها مضرند، منطبق گشت، نکته ای که در چاپ اول همین کتاب مواد غذایی کاهش دهنده چربی در سال ۱۹۹۳ به آن پرداخته شد. با این وجود، هم در آزمایشات بالینی و هم در زندگی واقعی رژیمهای کم چرب مثمرثمر واقع نشدند.
منبع:https://mag.asanteb.com
