بنیان آزاد در فعالیت ورزش برونگرا

فعالیت ورزش برونگرا موضوع این بخش از مجله پزشکی آسان طب است. فعالیت ورزشی شدید باعث افزایش تولید بنیان آزاد میگردد. مصرف مکمل های آنتی اکسیدان ممکن است در طول فعالیت هوازی طولانی مدت مفید باشند. در این مقاله از آسان طب با میزان و تولید بنیان آزاد در فعالیت ورزشی برونگرا آشنا خواهیم شد.

آنتی اکسیدان و ورزش برونگرا

فعالیت ورزشی شدید باعث افزایش تولید بنیان آزاد میگردد. مصرف مکمل های آنتی اکسیدان ممکن است در طول فعالیت هوازی طولانی مدت مفید باشند.

با توجه به این که اکسیژن مصرفی انقباض درون گرا از برونگرا بیشتر است که باعث ایجاد پتانسیلی در صدمات ورزشی، کوفتگی عضلانی تأخیری و افزایش فعالیت کراتین کیناز میگردد. دوی ماراتن می تواند باعث صدمات اسکلتی عضلانی وسیع گردد. که آن باعث آسیب دیدگی سارکومر در سطوح خط Z متعاقب حرکت مایعات در سلول های عضلانی میگردد و همچنین بعد از یک دوره از فعالیت ورزشی برونگرا با شدت بالا در مردان بی تحرک افزایش میزان تجزیه پروتئین عضلات نشان داده شده است که باعث افزایش نسبت ۳- متیل هیستیدین به کراتین در ادرار میگردد که اوج آن در ده روز بعد از فعالیت مشخص میگردد.

فعالیت ورزشی برونگرا باعث افزایش مقدار نوتروفیل ها میگردد. نوتروفیل های عضلانی و مونوسیت ها به عنوان منبعی از بنیان ها آزاد اکسیژن به کار برده می شوند. مصرف مکمل ویتامین E و C رابطه معنی داری در پاسخ به فعالیت ورزشی به وجود نمی آورد. اثرات ارگوژنیک بر عملکرد فعالیت ورزشی زیر بیشینه، ظرفیت هوازی یا قدرت عضلانی ندارد. در هر حال اثرات این آنتی اکسیدانها ممکن است اندک باشد.

تحقیقات اخیر نتایج ذیل را نشان داده است:

۱ – اثرات ویتامین E و C هر دو با هم باعث پاسخ سازگاری به تمرینات قدرتی میگردد.

۲ – ترکیب اثرات فعالیت ورزشی و ویتامین E بر پیشرفت هموستاز گلوکز مؤثر خواهد بود.

۳- ترکیب اثرات فعالیت ورزشی و ویتامین C بر فاکتورهای خطرناک دیابت مثل تشکیل آب مروارید مؤثر است.

۴- ترکیب اثرات فعالیت ورزشی و ویتامین E بر وضعیت های لیپوپروتئینی و فاکتورهای خطرناک بیماریهای قلبی عروقی مؤثر است.

آنتی کسیدان ها و صدمات عضلانی در ورزش برونگرا

محققین نشان داده اند که بنیان های آزاد ممکن است در صدمات عضلانی مربوط به فعالیت عضلانی برونگرا نقش داشته باشد. مطالعات اخیر در حیوانات این مورد را تأکید میکند که کمبود ویتامین E با نوع معین از اختلالات عضلانی ارتباط دارد. زیرا ارتباطی بین فعالیت عضلانی برونگرا و صدمات استرسی اکسیداتیو وجود داشت و آنتی اکسیدان ها میتوانند از بروز چنین صدماتی جلوگیری کنند.