میگوی آب شور یا آرتمیا و نقش آن در تغذیه ماهیان زینتی

آرتمیا یا میگوی آب شور ( Brineshrimp Artemia ) جزو موجودات ریز دریایی از شاخه بند پایان، رده سخت پوستان و زیر رده آبشش پایان می باشد که امروزه به عنوان یک غذای زنده ارزشمند برای تغذیه بسیاری از ماهیان پرورشی، میگو و انواع ماهیان تزئینی مخصوصا در مراحل حساس لاروی در سطح وسیعی در جهان استفاده می گردد. در ادامه در باره آرتمیا و نقش آن در تغذیه ماهیان زینتی صحبت خواهیم کرد.

میگوی آب شور یا آرتمیا

ناپلیوس (Nauplious) آرتمیا، غذای زنده ارزشمندی برای تغذیه لارو ماهی، سخت پوستان و صدف داران است. توانایی ویژه آرتمیا در تشکیل جنین های گاسترولایی به نام سیست، آن را به عنوان یک منبع غذایی آسان و بی دردسر مطرح می سازد. سیست آرتمیا را می توانید در شرایط سرما و خشک به مدت طولانی نگهداری کنید. در مواقع لزوم می توانید مقداری از آرتمیا را از سردخانه خارج و با ایجاد شرایط انکوباسیونی، نوزاد خارج شده از تخم را مورد تغذیه آبزیان مختلف قرار دهید. آرتمیا یک موجود فیلتر کننده غیر انتخابی می باشد و ذرات غذایی کمتر از 50 میکرون که شامل باکتریها، فیتو پلانکتونهای کوچک و تک سلولی می باشند را مورد تغذیه قرار می دهد.

آن دسته از پست لارو های میگو یا بچه ماهیانی که در مراحل شروع تغذیه ای شان از ناپلیوس آرتمیا استفاده می کنند، موجب افزایش تولید، سرزندگی و نشاط بیشتر، بالا رفتن درصد بقاء ، تنوع رنگی در نزد ماهیان آکواریومی، و به خصوص مقاومت آن ها در برابر شرایط نامساعد محیطی و عوامل بیماری زا می گردند.

همراهان مجله ی پزشکی آسان طب ؛ بر طبق تحقیقات انجام شده ، دریاچه ارومیه از مهمترین زیستگاه های آرتمیا در ایران است که با توجه به ویژگی های خاص آرتمیای ساکن آن، آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana ) نامگذاری گشته است. میگو های آب شور افزون بر دریاچه ارومیه، در سایر نقاط ایران از جمله دریاچه شورابیل اردبیل، آبگیر های اینچه و شور در گرگان و گلستان، آبگیرهای حاشیه ای قم، خوزستان، مسجد سلیمان، دریاچه های پریشان و مهارلو در فارس، دریاچه جازموریان کرمان، مرداب گاو خونی در یزد، منطقه میقان اراک و غیزه نیز زندگی می کنند.

میگوی آب شور یا آرتمیا

این مقاله را نیز مطالعه بفرمایید : روش کاشت گیاهان آکواریومی برای ماهیان زینتی خانگی

اهمیت اقتصادی میگوی آب شور

میگوی آب شور به عنوان غذا در مزارع پرورش ماهی و میگو استفاده می گردد. غذا های مصنوعی با تنوع فراوان که برای تغذیه آبزیان مختلف به کار می روند به تنهایی قادر به تأمین نیاز مندیهای غذایی آبزیان پرورشی نمی باشند، در حالیکه استفاده از غذای زنده مخصوصا میگوی آب شور یا آرتمیا در تغذیه آبزیان پرورشی ماهیان تزئینی به دلایل زیر اهمیت فراوانی دارد:

مصرف غذای زنده باعث افزایش مقاومت نوزاد ماهی در برابر عوامل بیماری زا و شرایط نامساعد می شود.
ماهیان زینتی تمایل به غذا هایی دارند که درمحیط طبیعی آن ها پیدا می شوند و برخی از آن ها نظیر ماهیان آکواریومی تخم گذار فقط از غذا های زنده و طبیعی استفاده می کنند.
میگوی آب شور به عنوان غذای زنده موجب رشد کافی اندام های جنسی و تسریع در رسیدگی جنسی و افزایش قدرت تولید مثلی یا باروری می شود.
هضم و جذب غذاهای طبیعی آسان تر می باشد و علاوه بر این که بر هضم و جذب غذا های کنسانتره کمک می کند، نیاز های اسید های آمینه، اسید های چرب ضروری و مواد معدنی را به خوبی تأمین می کند و زمینه تجربه شکار را برای بچه ماهی ها فراهم می سازد.
استفاده از آرتمیا در تغذیه ، باعث تنوع رنگی در نزد ماهیان آکواریمی می گردد.
آستفاده از میگوی آب شور به عنوان حامل مواد ضروری مثل واکسن ها، اسیدهای چرب ضروری ، داروها و غیره برای آبزیان مطرح است.

اشکال مورد استفاده میگوی آب شور در آبزیان

سیست آرتمیا : که بعد از ایجاد مراحل انکوباسیونی و تولید ناپلیوس، ناپلی تازه تفریخ شده مورد استفاده پست لارو میگو، بچه ماهیان آکواریومی و سایر آبزیان قرار می گیرد.

آرتمیای منجمد و پودر یا پولکی آرتمیا : هم به طور مستقیم مورد تغذیه آبزیان قرار داده می شود و هم در ترکیب جیره غذایی آن ها می تواند لحاظ گردد.

انسایل آرتمیا (Ensile)یا ترشی آرتمیا : که پیش از استفاده باید چندین بار با الک های 100 الی 200 میکرونی شست و شو گردند تا میزان اسیدیته آن از بین برود و در حد pH خنثی دربیاید و سپس مورد استفاده قرار گرفته شود .

میگوی آب شور یا آرتمیا