درمان میاستنی گراو با پیریدوستیگمین Pyridostigmine

یکی از بیماری های بسیار ناشناخته در اغلب جوامع، میاستنی گراو (گراویس) با ریشه ی کلمه ی یونانی می باشد که به معنای ضعف ماهیچه ها و یا به عبارتی فلج ماهیچه ای است. زمانی که در سیناپس عصبی-عضلانی نوعی فعالیت ایمنی بر علیه پروتئین‌های گیرنده ی استیل کولین صورت گیرد این بیماری آغاز می شود و با علایمی مانند عدم کنترل بر روی پلک ها و عضلات چشم، قورت دادن، صحبت کردن و تغییرات حالت چهره خود را بروز می دهد. این بیماری بیشتر در زنان دیده می شود و سن خاصی برای ابتلا به آن وجود ندارد و مهمترین مساله در خصوص آن تشخیص صحیح و به موقع پزشک است. نوعی دارو که در کنترل و درمان بیماری میاستنی گراو کاربرد دارد پیریدوستیگمین است که بیشترین تاثیر را بر روی تقویت ضعف عضلات دارد. ما تلاش کرده ایم در این مطلب از عملکرد پیریدوستیگمین بیشتر صحبت کنیم.

مشخصات پیریدوستیگمین 

پیریدوستیگمین (Pyridostigmine) که با نام تجارتی Mestinon در داروخانه ها و بازارهای آزاد دارو به فروش می شود را نمی توان در دسته ی دارویی خاصی طبقه بندی کرد اما صرفا به دلیل خاصیت آنتی میاستنی در درمان بیماری موسوم به Myasthenia gravis مصرف می شود. پیریدوستیگمین نمی تواند عامل درمان این بیماری شود اما در تقویت عضلات نقش بسیار چشمگیری ایفا می کند. اگر میاستنی گراو بسیار پیشرفت کرده باشد و در شرایط حادی باشد از پیریدوستیگمین به همراه داروهای کورتیک ستروئیدها استفاده می شود. ضمنا از پیریدوستیگمین در درمان عارضه ی حبس ادرار بعد از عمل های جراحی نیز استفاده می شود. پیریدوستیگمین به اشکال قرص و تزریقی موجود است که بنابر گزارش مجله پزشکی آسان طب و طبق نظر پزشکان متخصص بهترین زمان مصرف این دارو هر ۳ تا ۴ ساعت در روز می باشد و اندازه دوز مجاز مصرفی این دارو با توجه به شرایط بدنی و نیاز بدن در بزرگسالان بین ۱۵۰ تا ۲ میلی گرم در روز و در کودکان مطابق با شرایط بدنی و سن آن ها اعلام شده است. پیریدوستیگمین در صورت مصرف بیش از حد مجاز بسیار خطرناک می باشد و به همین سبب فقط با نسخه پزشک قابل خریداری می باشد.

چگونگی تأثیر پیریدوستیگمین

با مصرف پیریدوستیگمین انتقال تکانه های عصبی از محل برخورد عصب-عضله با سهولت بیشتری انجام می شود که دلیل آن هم اینست که پیریدوستیگمین از هیدرولیز استیل کولین توسط استیل کولین استراز جلوگیری می کند. قابل ذکر است که جذب این دارو از مجرای گوارش کم و اندک است و بعد از جذب در کبد متابولیزه و از راه کلیه ها دفع می شود. این دارو طی مدت ۳۰ الی ۶۰ دقیقه بعد از مصرف اثرات مفید خود را نشان می دهد که این اثرات تنها به مدت ۳ الی ۶ ساعت در بدن دوام خواهند داشت. توصیه ما به شما عزیزان اینست که برای جلوگیری از عود مجدد علایم بیماری از قطع یکباره ی پیریدوستیگمین خودداری کنید و قبل از این عمل با پزشکتان مشورت کنید.

عوارض جانبی مصرف پیریدوستیگمین

مهمترین و بارزترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از:

۱: تهوع و استفراغ

۲: گرفتگی های شکمی

۳: ریزش عرق

۴: زیاد شدن میزان بزاق دهان

۵: اسهال

۶: پر آب شدن چشم ها

بسیاری از علایم بالا با گذشت زمان و تنظیم شدن دوز مصرفی دارو به راحتی از بین می رود اما اگر در طول مصرف پیریدوستیگمین دچار حساسیت و ایجاد جوش شدید سریعا با پزشکتان صحبت کنید.

نکات احتیاطی مهم در مصرف پیریدوستیگمین

قبل از شروع درمان با پیریدوستیگمین اگر از موارد زیر رنج می برید با پزشک خود مشورت کنید:

√ ابتلا به دردهای مزمن کلیوی.

√ ابتلا به نارسایی قلبی.

√ اگر از بیماری آسم رنج می برید و یا در دوران گذشته دچار بیماری صرع بوده اید.

√ اگر مشکلات مجاری ادراری و یا زخم گوارشی دارید.

√ اگر از مبتلایان به بیماری های پارکینسونی می باشید و یا داروهای دیگری را نیز استفاده می کنید.

√ مصرف دارو برای زنان حامله: استفاده از این دارو در دوز پایین و قبل از ۶ ماهگی خطری برای نوزاد ندارد اما بعد از ۶ ماهگی و در دوزهای بالا امکان زایمان بی موقع و ضعف عضلانی نوزاد بالا می رود.

√ مصرف دارو برای زنان شیرده: بی خطر است.

√ مصرف دارو برای بچه ها و اطفال: با توجه به سن و میزان وزن کودک باید دوز مصرفی کاهش پیدا کند.

√ مصرف دارو برای افراد بالای ۶۰ سال: کاهش دوز مصرفی به دلیل بروز عوارض شدید ضروری می باشد.

منبع: https://mag.asanteb.com