بررسی تومور ویلمز یا نفروبلاستوم در کودکان
تومور ویلمز که با نام نفروبلاستوم نیز شناخته می‌شود، یک نوع نادر از سرطان کلیه است، اما از شایع‌ترین سرطان‌های کلیه در بین کودکان محسوب می‌شود. این وضعیت معمولا تا قبل از سن 6 سالگی در کودکان رخ می‌دهد و ایجاد آن در بزرگسالان بسیار نادر است. در سطح جهان، از هر 10 هزار نفر تنها یک نفر به تومور ویلمز مبتلا می‌شوند و احتمال ایجاد آن در کودکان تا سن 15 سال بیشتر است.
ارائه اطلاعاتی در رابطه با تومور ویلمز
تومورهای ویلمز نادر هستند، اما شایع‌ترین تومورهای بدخیم کلیه در کودکان محسوب می‌شوند. اگر یک تومور در کودک ظاهر شود، به احتمال 90 درصد تومور ویلمز می‌باشد. این تومور یک نوع سرطان کلیه بسیار نادر است که عمدتا بر روی کودکان تاثیر می‌گذارد. علائم این وضعیت شامل تورم شکم و وجود خون در ادرار می‌باشد. درمان این نوع از سرطان معمولا شامل جراحی، شیمی درمانی و گاهی پرتو درمانی است. این بیماری در حدود 3 تا 4 سالگی کودک رخ داده و به ندرت پس از 6 سالگی اتفاق می‌افتد. درمان معمولا موفقیت آمیز بوده و بیش از 90 درصد افرادی که تحت درمان قرار می‌گیرند، حداقل 5 سال زنده می‌مانند. در 95 درصد موارد، تومور بر روی یکی از کلیه‌ها تاثیر می‌گذارد، گرچه ممکن است بیش از یک تومور وجود داشته باشد.
معرفی علائم مرتبط با نفروبلاستوم
در مراحل اولیه، معمولا علائمی وجود ندارد، حتی یک تومور نسبتا بزرگ نیز ممکن است بدون درد باشد. با این حال، حتی تومورهای بزرگ معمولا قبل از شروع متاستاز شدن یا گسترش به سایر قسمت‌های بدن، پیدا می‌شوند. علائم در صورت بروز می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- تورم در ناحیه شکم
- وجود خون در ادرار
- رنگ غیرطبیعی ادرار
- تب
- بی‌اشتهایی
- فشار خون بالا
- درد در ناحیه شکم یا قفسه سینه
- حالت تهوع
- یبوست
- سیاهرگ‌های بزرگ و پراکنده از وسط شکم
- احساس ناراحتی
- استفراغ
- کاهش غیرطبیعی وزن
در صورتی که تومور به ریه‌ها گسترش پیدا کند، ممکن است فرد دچار سرفه و خلط خونی شود. اگر هر یک از علائم فوق را در کودک خود مشاهده کردید، سریعا به پزشک مراجعه نمایید.
بررسی روش‌های تشخیص و درمان تومور ویلمز
از آزمایشات زیادی برای تایید تشخیص تومور ویلمز و تعیین مرحله آن استفاده می‌شود، که در اینجا به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
- سونوگرافی اولتراسوند
- سی تی اسکن
- ام آر آی
- اشعه ایکس
- اسکن استخوانی
- آزمایش خون یا ادرار
درمان این وضعیت به عوامل متعددی بستگی دارد که در زیر به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:
- سن
- سلامت عمومی
- تاریخچه پزشکی
- شدت وضعیت
- تحمل برخی از داروها یا روش‌ها
- ترجیح والدین
درمان استاندارد، معمولا شامل جراحی، شیمی درمانی و در برخی موارد پرتو درمانی می‌شود. همانطور که گفته شد تومور ویلمز نادر است، به همین خاطر ممکن است پزشک توصیه کند که درمان در مرکز سرطان اطفال انجام شود.
√ عمل جراحی: جراحی شامل نفروکتومی است، بدین معنا که باید بافت کلیه برداشته شود.
نفروکتومی ساده؛ کل کلیه با انجام عمل جراحی برداشته می‌شود. کلیه دیگر برای باقی ماندن سلامت بیمار کافی است.
نفروکتومی بخشی یا جزئی؛ تومور و بخشی از بافت کلیه اطراف آن، با انجام عمل جراحی برداشته می‌شود. این نوع جراحی در صورتی انجام می‌شود که کلیه 100 درصد سالم نبوده یا اخیرا روی آن جراحی انجام شده باشد.
نفروکتومی شدید؛ کل کلیه، غده آدرنال، گره‌های لنفاوی و بافت‌های اطراف آن برداشته می‌شوند. در طی این روش، جراح ممکن است هر دو کلیه و همچنین حفره شکم را بررسی کند و احتمال دارد که نمونه‌ها جهت آزمایش به آزمایشگاه فرستاده شوند. سایر روش‌های درمان عبارتند از:
√ پیوند کلیه: در صورتی که نیاز به خارج شدن هر دو کلیه باشد، بیمار باید تا زمان پیوند کلیه، دیالیز شود.
√ شیمی درمانی: سلول‌های تومور برای تعیین تهاجمی یا حساس بودن به شیمی درمانی مورد بررسی قرار می‌گیرند و یا اینکه برای کشتن سلول‌های سرطانی، از دارو استفاده می‌شود. داروهای سیتوتوکسیک از تقسیم و رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کنند. شیمی درمانی، سلول‌های سرطانی ناخواسته را هدف قرار می‌دهد، اما می‌تواند بر روی سلول‌های سالم نیز تاثیر بگذارد و ممکن است منجر به عوارض جانبی زیر شود:
- ریزش مو
- بی‌اشتهایی
- کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون
- حالت تهوع
- استفراغ
پس از پایان درمان، معمولا عوارض جانبی از بین می‌روند. شیمی درمانی با دوز بالا می‌تواند سلول‌های مغز استخوان را از بین ببرد.
√ پرتو درمانی: پرتوهای پر انرژی اشعه ایکس یا ذرات پرتو برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. رادیوتراپی چند روز پس از جراحی شروع می‌شود و ممکن است به بیماران کم سن و سال آرام‌بخش داده شود تا بتوانند در طول جلسه رادیوتراپی آرام باشند. پزشک ناحیه مورد نظر را با یک ماده رنگی هدف قرار می‌دهد و در عین حال از نواحی غیر هدف گذاری شده محافظت می‌کند. عوارض جانبی این روش شامل موارد زیر می‌گردد:
- اسهال
- خستگی
- تهوع
- تحریک پوست
توجه داشته باشید که این بیماری باید سریعا مورد درمان قرار گیرد زیرا در این صورت نتیجه بهتری به دست خواهد آمد. پیگیری وضعیت و مراقبت نیز امری ضروری محسوب می‌شوند.
دلایل ایجاد این نوع تومور در کودکان
علت دقیق ایجاد تومور ویلمز ناشناخته است، اما احتمالا قبل از تولد، زمانی که برخی از سلول‌های کلیه به درستی رشد نمی‌کنند، شروع می‌شوند. سلول‌های غیرطبیعی در حالت اولیه خود تکثیر شده و به یک تومور تبدیل می‌شوند که معمولا در سن 3 تا 4 سالگی کودک قابل تشخیص است. همانطور که گفته شد علت اصلی ایجاد این تومور مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی یا سابقه خانوادگی در برخی موارد می‌توانند دخیل باشند.
بیماری‌ها و عوامل خطرساز مرتبط با این وضعیت
برخی از بیماری‌ها می‌توانند با تومور ویلمز مرتبط باشند، که در زیر به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:
- سندرم WAGR
- سندرم دنیس دراش (DDS)
- سندرم بک ویت ویدمن
برخی از عوامل نیز می‌توانند خطر ابتلا به تومور ویلمز را افزایش دهند که در زیر به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت:
◊ جنسیت: دختران بیشتر از پسران دچار این نوع تومور می‌گردند.
◊ ریشه‌های قومیتی: افرادی که دارای نژاد آفریقایی هستند، بیشتر احتمال دارد به این وضعیت دچار شوند.
◊ بیضه نهفته: در صورتی که یک یا هر دو بیضه به داخل پوست بیضه فرو روند، ممکن است خطر ابتلا به تومور ویلمز افزایش یابد.
◊ هیپوسپادیاس: این وضعیت یک نقص مادرزادی در پیشابراه (اغلب مردان) است که سوراخ خارجی پیشابراه قبل از گلنس و در سطح تحتحانی پنیس قرار دارد. افراد مبتلا به هیپوسپادیاس بیشتر دچار تومور ویلمز می‌گردند.
منبع: https://mag.asanteb.com
