بخیه امدادی در شرایط خاص طبیعت

بخیه امدادی دوختن محل زخم در شرایط خاص جهت جلوگیری از وخیم شدن اوضاع مصدوم تا رسیدن نیروهای امدادی می باشد. این بخش از موارد مهم امداد و نجات است که در هر اقلیم و شرایطی با داشتن یک کیف مناسب امداد و نجات می توان آن را انجام داد. گاهی ما مجبور می شویم زخمی را بخیه کنیم تا اولویت اول اورژانسی یعنی نگهداری جان بیمار تا زمان انجام اقدامات تخصصی را انجام داده باشیم. لذا باید بدانیم بخیه چیست، چند نوع است و به چه شکلی می توان بخیه امدادی را انجام داد.

وسایل بخیه امدادی سرپایی

بخیه، دوختن لبه های پاره شده پوست و نسوج می باشد که بر اثر حادثه بوجود آمده است. آوردن این بحث در امداد و نجات آسان طب به این دلیل است که ممکن است شما در طبیعت گردی، کوه نوردی و یا هر موقعیتی دچار حادثه ای شوید و یا به حادثه ای بتوانید کمک کنید، در این مواقع در صورت دانستن اینکه با زدن بخیه می توانید کمکی به روند بهبودی فرد انجام دهید امری حیاتی است، برای مثال در جنگل یا کوه در حال رفتن هستید هم پیمای شما سقوط کرده یا شاخه ای، سنگی یا هر چیزی قسمتی از ران او را خراش یا بریدگی عمیقی داده است، تلفنتان آنتن نمی دهد و نیاز است که زخم همراهتان با بخیه بسته شود. اگر در کوله پشتی خود وسایل ابتدایی بخیه مانند پنس، نخ بخیه، سوزن معمولی بخیه، پد الکلی یا بتادین همراهتان باشد می توانید این عمل را انجام دهید و تا رسیدن تیم های امدادی یا رساندن خود به تیم های امدادی در نگهداری جان همنوردتان قدمی درست برداشته باشید.

بخیه امدادی زخم باز

بخیه زدن زخم باز در حالت امدادی به بهبود سریع تر زخم کمک زیادی خواهد نمود لذا همانگونه که اشاره شد در شرایط خاص این یک اولویت امدادی خواهد بود. شکل خاص و گونه خاصی از بخیه زدن در این جا ملاک نیست بلکه مبحث بخیه در شرایط اورژانسی و امدادی که محیط، فضا و همچنین زخم استریل نیست ما گونه ای از بخیه استفاده خواهیم کرد به نام بخیه های تاخیری که بسیار کمک کننده در روند سلامت مصدوم می باشد. هم لبه کردن زخم در بریدگی های منظم و نامنظم بعد دوختن آن به شکل بخیه تاخیری و امدادی یکی از سریع ترین راه های التیام زخم است. با دانستن این تکنیک های ساده می بینیم که می توانیم مفیدتر و آگاهانه تر زندگی کنیم.

√ پس از جدا نمودن لباس های مصدوم و معلوم شدن محل زخم و شکل آن در ابتدا باید اطراف زخم شسته شود، با پد الکلی یا بتادین به شکل ظریف و آرامی اطراف زخم شستشو داده میشود، این امر از آن جهت مهم است که با ورود سوزن بخیه به پوست و نسوج داخلی سوزن می تواند آلودگی را با خود به داخل نسوج ببرد پس لازم است که اطراف محل زخم کاملا تمیز شود.

√ با بررسی دقیق زخم و پارگی در صورت وجود جسم خارجی مانند سنگ ریزه، تکه چوب و یا هر چیز دیگری آن را با دستکش جراحی کیت امداد و پنس از لای زخم بیرون می آوریم. البته متذکر می شویم که این بیرون آوردن مربوط به اشیا یا اجسامی که در گوشت بدن فرو رفته نمی شود چرا که بیرون آوردن هر چیز فرو رفته شده باعث خونریزی خواهد شد.

√ پس از تمیزکاری زخم باید زخم شسته شود، که با استفاده از بتادین می توانید زخم را بشویید.

√ با لیدوکایین مایع کیت امداد ، دو لبه زخم را مالش داده ( به هیچ وجه لیدوکایین را به زخم نمالید ) تا لبه های زخم بی حس شوند.

√ به آرامی لبه های زخم را به هم نزدیک کنید.

√ اگر دیدید که لبه های پوست مرده است با قیجی کوجک کمی از پوست مرده را بردارید تا هر دو لبه با پوست زنده کنار هم قرار گیرد.

√ با انجام مراحل بالا شما یک زخم تمیز خواهید داشت که این زخم آماده کوک های بخیه است.

√ نکته ای که باید در نظر بگیرید این است که به هیچ وجه نباید لبه های پوستی که قرار است به هم دوخته شود کج باشد پس با قیچی لبه های کج را عمود و قائم نمایید.

√ اگر زخم در دست و پاها می باشد و خونریزی دارد می توانید تا اتمام بخیه زدن زخم با بستن تکه پارچه یا استفاده از آتل بادی میزان گردش خون عضو را پایین بیاورید.

√ در زخم های سطحی، شما فقط کافی است که پوست را بخیه بزنید. اما در صورت ایجاد زخم های عمیق باید بدانیم اصول کار به این شکل است که ابتدا لایه های زیرین باید بخیه بخورند بعد پوست به هم دوخته شود و این به این دلیل است که حفره مرده باقی نماند اما در صورت ناتوانی در این کار بخیه امدادی را باید انجام دهیم و باقی ماجرا را در سرعت بخشیدن به رساندن بیمار به بخش تخصصی امداگران حرفه ای بسپاریم.

√ باید بدانیم که به هر دلیلی اگر مجبور به زدن بخیه شدیم در همه جای بدن بجز صورت می توان بخیه های درست و با فاصله زد اما در صورتی که محل زخم صورت بود و ما تصمیم گرفتیم صورت یا پیشانی همراهمان را بخیه کنیم باید با دقت و حوصله بیشتر عمل کنیم و بخیه های ظریف تر و نزدیک تری به هم بزنیم تا جای زخم نازیبایی نداشته باشیم.

√ قبل از زدن بخیه باید بدانیم که پوست هم ظرفیت کشش مشخصی دارد و این گونه عمل نکنیم که بعد از ورود سوزن بخیه به پوست و نزدیک شدن دو لبه بیش از حد نخ را بکشیم و دو لبه را به هم نزدیک کنیم چرا که پوست از محل نخ های کشیده شده بر اثر فشار وارده پاره خواهد شد. بافتهایی مثل پوست سر، ساق ها و ران قدرت کشش خوبی دارند اما این کشش در پوست کف دست و انگشتان زیاد نیست پس مراقب میزان کشش مان باشیم.

√ مناسب ترین روش بخیه زدن به این شکل است که ابتدا یک کوک بخیه در وسط زخم بزنید و بدانیم که بخیه رساندن دو سطح به همدیگر است پس در ابتدا پوست وسط زخم را کوک زده و به هم برسانیم، سپس از وسط به سمت انتهای زخم یا ابتدای زخم کوک بزنیم.

√ انواع متفاوتی از کوک های بخیه وجود دارد اما شما با امکانات امدادی در محیطی دور از فضای کلینیکی برای زدن بخیه امدادی تنها کافیست که بخیه ساده جدا گانه یا یخیه ساده متصل بزنید.

√ پس از اتمام بخیه زنی و گره زدن ها نخ اضافی را بچینید و با پد الکلی یا بتادین روی زخم بخیه خورده را به آهستگی تمیز کنید تا بتوانیم وارد مرحله پانسمان شویم.

منبع: https://mag.asanteb.com