امداد و نجات در کوهستان چگونه است
امداد و نجات در کوهستان و آگاهی از آن تلاشی برای لذت بردن از تفریحی ناب است. ما برای خوشگذرانی به کوه میرویم اما کمتر می دانیم اگر اتفاقی پیش آمد چه کاری باید انجام دهیم، به سرعت بالا می رویم و یادمان می رود چگونه انرژی خودمان را برای بازگشتن ذخیره کنیم. بیایم با هم بدانیم، برای کوه و کوهنوردی چه اطلاعاتی لازم است که یا دچار حادثه نشویم و یا اگر اتفاقی رخ داد چه اقداماتی انجام دهیم.
امداد و نجات در کوهستان
آگاهی به شما امنیت خواهد داد. آگاهی در طبیعت و یا امداد و نجات مانند ایربک اتومبیل است، گاهی مثل یک کپسول اکسیژن و همچنین گاهی مثل یک کلاه کاسکت جان شما را نجات خواهد داد. در کوهستان آگاهی، تضمین امنیت کامل نیست اما می تواند این تضمین را بدهد که اگر مقدر باشد جان شما را نجات می دهد و بیشتر از هر چیزی، لذت یک سفر لذت بخش را به شما هدیه خواهد داد.
امنیت در کوهستان
در مباحث پیشین به واسطه نگاه مجله پزشکی آسان طب امنیت در طبیعت و یا زندگی برای جلوگیری از حوادث، تعریف شد، در این مطلب برای امداد و نجات در کوهستان نیز امنیت سفر را به دو بخش تقسیم بندی می کنیم.
- آنچه قبل از سفر باید بدانیم.
- آنچه در کوه و در حین عملیات صعود یا فرود باید بدانیم.
الزام یک سفر به هر اقلیمی، دانش کامل از منطقه و مجموعه امکاناتی که باید فراهم کنیم می باشد. امنیت، مهمترین و حیاتی ترین لحظه تصمیم گیری هر کوه نورد یا اقلیم نوردی است، اما در اینجا چون مبحث اصلی امداد و نجات در کوهستان است، ما به این معقوله خواهیم پرداخت.
شناخت اقلیم کوهستان
کوه، کوهستان و مجموعه رشته کوه ها عوامل طبیعی هستند که بر اثر فعالیت ها و شکست های لایه های زیرین زمین، سر برافراشته اند و یا محصول فعالیت های آتش فشانی یا رسوبی هستند.
مجموعه آنچه از کوه باید بدانیم جدای شیوه های کوه نوردی، شکل و ساختار خود کوه، نکته بسیار مهمی است که در این مطلب به آن خواهیم پرداخت. کوه در هر 4 فصل سال وجود دارد. شرایط کوه در دو فصل گرمتر بهار و تابستان با شرایط کوه در فصل هاس سرد بسیار متفاوت است و جز موارد مشترک هر کدام از این 2 بخش حوادث مختص به خود را نیز دارند که به آنها پرداخته خواهد شد.
کوه های ایران
در ایران ما با 4 بخش عمده کوه و رشته کوه طرف هستیم. رشته کوه هایی که سر جمع نزدیک به 35 درصد کشور را فرا گرفته اند و گستره عظیم زیبای طبیعی را ایجاد کرده اند.
√ گستره زاگرس: مجموعه رشته کوه زاگرس که از آذربایجان غربی شروع شده و پس از گذر از استان غربی تا شمال تنگه هرمز می رود. بلند ترین قله دنیا زاگرس است با ارتفاع قطعی 4409 متر. رشته کوه های زاگرس نزدیک به 20 درصد مساحت کشور را شامل می شوند.
√ گستره میانی: رشته کوه های میانی کشور که در امتداد میانه کشور گستره دارند آدذربایجان شرقی را به کوه های سیستان وصل می کنند. بلندترین قله این رشته کوه با 4465 متر و این گستره 8.5 درصد کشور را در بر می گیرد.
√ گستره شمالی: رشته کوه های البرز با وسعت 5 درصدی از مساحت کشور که بلندترین قله ایران نیز شامل همین محموعه است. بلندترین قله رشته کوه البرز در ایران به ارتفاع قطعی 5671 متر است.
√ گستره شرقی: رشته کوه ها که البته در همه جا به هم متصل نیستند از شمال خراسان تا جنوب سیستان امتداد دارند و بلندترین قله این کوه تفتان با ارتفاع 3941 متر می باشد.
ایران با داشتن یک قله بالای پنج هزار متر و نزدیک به صد و پنجاه ارتفاع و قله بالای چهار هزارمتر ( این تقسیم بندی مربوط به قله هایی است که بیشتر مورد توجه کوه نوردان قرار دارد ) یکی از پرجاذبه ترین مناطق کوهنوردی است و البته در این بین به دلیل وجود 4 فصل کاملا متفاوت شرایط خاصی نیز بر این قله ها حاکم است. این شرایط بالطبع هوشیاری زیادتری را نیز می طلبد تا بشود در مواجهه با حوادث آگاه تر عمل کرد. نگاه امداد و نجات در کوهستان به واسطه دانش و تجربه های اساتید این رشته بدون شک راهگشایی فصل های نوین کوهنوردی خواهد بود.
تقسیم بندی حوادث در کوهستان
حوادث کوه و کوهنوردی در 2 بخش عمده مورد بررسی قرار می گیرد:
1- بخش اول حوادث مربوط به طبیعت است که بر اساس شرایط جوی و محیطی اقلیم کوه، حادث می شود. مانند رعد و برق، سرمای ناگهانی (ناپایداری های جوی، تقریبا با علم نوین قابل پیش بینی هستند).
2- حوادث انسان محور: حوادثی که ما به شکل مستقیم در آن دخیل هستیم. مثلا اتفاق افتادن بهمن یا به دلایل طبیعی جاری می شود یا به دلایل انسانی و این مجموعه حوادث که انسان و کوه نورد به شکل مستقیم درگیر آن است به 3 دسته عمده تقسیم می شود:
- پیش آمدهای مشترک تمامی فصول مانند آب، غذا، گم کردن مسیر و …
- پیش آمدها و حوادثی که مختص فصول گرم سال است مانند گرما زدگی و …
- پیش آمدهای مختص فصول سرد سال.
همانطور که ذکر شد 2 دسته عمده حوادث و پیش آمد در هنگام کوهنوردی وجود دارد که دسته اول مختص به ذات طبیعت است مانند برف سنگین یا سرمای شدید و دسته دوم مجموعه حوادثی است که ما با بی احتیاطی بوجود خواهیم آورد مانند اهمیت ندادن به مصرف آب در تمامی فصول کوهپیمایی. باید بدانیم که در اینجا هم ما با طبیعتی بکر روبرو هستیم و به جز اتفاقات طبیعی که حادثه آفرین هستند تمامی اتفاقات و حوادث به دلیل سهل انگاری یا نادیده گرفتن جزییاتی است که باعث اتفاقات ناگواری شده است، باید بدانیم در کوه اولین اشتباه مساوی است با آخرین اشتباه …
منبع: https://mag.asanteb.com
